Garîb ü bîkesem künc-i belâda mahremim sensin
Benimçin ağla ey çeşm ölünce hem-demim sensin
(Ulvî)
Garip ve kimsesizim, şu belâ köşesinde tek yakınım sensin. Ey göz, ölünce benim için ağla ki dert ortağım sadece sensin.
Ol gün kani ki gün gibi sûzan idim sana
Olsan revâne sâye-i bî-cân idim sana
(Hayâlî)
O günler nerede ki senin aşkınla güneş gibi yanıyordum; yürüdüğüm zaman, cansız bir gölge gibi senin arkandan geliyordum.