Üftâde bir âşık vardı. Bir gece sevgilisi yanına geldi. Âşık heyecanla yerinden öyle fırladı ki yeninin çarpmasıyla mum sönüverdi.
Sevgili otururken siteme başladı:
"Beni görmeyi istemiyorsun zâhir, gelir gelmez mumu söndürdün."
Âşık, mahcubiyetle içindekini dışa vurdu:
"Güneş doğdu sandım da!"