1453 yılına kadar Osmanlı hanedanı aslında sadece eşitler arasında birinci idi. Osman ve oğullarının mutlak bir hakimiyeti söz konusu değildi. Gücü kendileriyle birlikte hareket eden akıncı aileleri ile paylaşmaktaydılar ve bunlar silah arkadaşlarıydı. Orta Asya toplulukları bunlara nöker demiştir. Kurumsal altyapının eksikliği ve nökerlerin sürekli kontrol altında tutulması zorunluluğu ilk dönem Osmanlı beylerinin hep at üstünde olması sonucunu getirmiştir; bunların tüm fetihlere katılması fethedilen toprakların nökerlerin eline geçmesini engellemeyi amaçlamaktadır. Fatih Sultan'ın sadrazam çandarliyi idam ettirmesinin temelinde merkezi otoriteyi saglamlastirmaya yönelik bu politika yer almaktadır.