“Çok sevdim. O da çok sevdi. Nasip değilmiş olmadı. Şimdi hayatta mı değil mi? Bilmem. O bir şehirde, ben başka şehirde yaşardım. O bana mektuplar yazar gönderirdi.
Ben ona mektup yazamazdım. Elin kızına mektup mu gönderilir. Ayıptır.
O şehirde bir gazete çıkardı. Ben o gazeteye şiirler yazardım. Herkes onları şiir diye okurdu ama Mihriban onların kendisine mektup olduğunu bilirdi. En son ona ‘Unut’ diye bir şiir yazdım.”
Uzun uzun seni seyredip binlerce, on binlerce defa seni yarattığı için Tanrı’ya şükredeceğim. Her sabah saçlarının arasından doğacak güneş. Gece, ay ışığının en güzeli gözlerinde parlayacak. Yılların yorgunluğunu ellerinin bir temasıyla unutacağım. Yaşanmış, yaşanacak zamanların en değerlisi seninle başlayacak ve sende sürecek. Ayrılıkların şimdi içimde bir yangın gibi.
Gitgide alışıyorum sana. Hiçbir alışkanlık bu kadar güzel olamaz.
Rahmetli Abdürrahim Karakoç anlatmıştı, Mihriban meselesinden bahsederken:
"Çok sevdim, çok sevdi, nasip değilmiş, olmadı. O bir şehirde yaşardı, ben bir şehirde yaşardım. O bana mektuplar yazardı. Ben ona mektup yazamazdım. Ayıptır, elin kızının evine mektup mu gönderilirmiş?
Yaşadığı şehirde bir gazete çıkardı; ben o gazeteye şiirler yazar, gönderirdim. O gazeteyi okuyan herkes onları şiir diye okurdu, bilmezlerdi ki onlar Mihriban'a mektuptur. Onu sadece Mihriban bilirdi."
Aşkın aşk olduğu zamanlar
Rahmetli Abdürrahim Karakoç anlatmıştı, Mihriban meselesinden bahsederken: "Çok sevdim, çok sevdi, nasip değilmiş, olmadı. O bir şehirde yaşardı, ben bir şehirde yaşardım. O bana mektuplar yazardı. Ben ona mektup yazamazdım. Ayıptır, elin kızının evine mektup mu gönderilirmiş? Yaşadığı şehirde bir gazete çıkardı; ben o gazeteye şiirler yazar, gönderirdim. O gazeteyi okuyan herkes onları şiir diye okurdu, bilmezlerdi ki onlar Mihriban'a mektuptur. Onu sadece Mihriban bilirdi."
Yokluğunu bu kadar derinden tatmasaydım, varlığının eşsiz anlamına varamazdım.
Sen de içimde aşkın ateşini yaktığın için bu kadar güzelsin.
Ve ben senin güzelliğini bildiğim için en mutlusuyum insanların, en bahtlısıyım. Aşk olmasa güzellik de olmazdı. Ne güzel olmayan bir aşk gördüm, ne aşkın olmadığı bir güzellik.Sen
Senin güzelliğinin anlamı, bütün güzellikleri anlamsız kılıyor artık Mihriban...
Ah bee
"Çok sevdim, çok sevdi, nasip değilmiş, olmadı. O bir şehirde yaşardı, ben bir şehirde yaşardım. O bana mektuplar yazardı. Ben ona mektup yazamazdım. Ayıptır, elin kızının evine mektup mu gönderilirmiş?
Yaşadığı şehirde bir gazete çıkardı; ben o gazeteye şiirler yazar, gönderirdim. O gazeteyi okuyan herkes onları şiir diye okurdu, bilmezlerdi ki onlar Mihriban'a mektuptur. Onu sadece Mihriban bilirdi."