Her zaman kibirle ruh,mantık,duygu dediğimiz acı dediğimiz şeylerin aslında ne kadar zayıf,zavallı,sıkıntı veren şeyler olduğunu yine korku içinde duyumsuyorum,çünki,bütün bunların hepsi aşırı olsa bile acı çeken,eziyyet çeken bedeni bütünüyle yok edemiyor; böyle zamanlarda ölmemek veya yıldırım düşen bir ağaç gibi yere yığılmamak için,insan güm-güm çarpan kalbiyle o anlara tahammül gösteriyor.