Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.35
Serinin 4.cü kitabı ve aynı kalite manyaklık devam ediyor bu saatten sonra bozmaz zaten zira konular inanılmaz grift hale geldi . Bu mc serisi benim için sevdiğim mc serilerinde sıralamada ilk beşte artık . Yazarın anlatımı sayesinde tamamen grubun içine dahil oldum sanki bende herkesi içselleştirdim :D
Bu kitapta tüm konular topluca devam ederken Steel ve Stone çiftinin kavuşmasını okuduk . Steel zaten çocukluktan mc grubuna dahil keza Stone aynı şekilde kız 16 oğlan 19 yaşında iken bunlar birbirine aşık oluyor . Stone kız yaşını tamamlayınca direk hatunu kapacak . Stone'un annesi tam ölürken Steel'e gerçek babasının kim olduğunu söylüyor ve bu konuşma çiftin 20 senelik ayrılığına sebep oluyor resmen . Günümüzde Steel hala kızı seviyor ama senelerce kızdan uzak durmuş gözünün önünde yapmadığı halt kalmamış . Stone mc tarafından ödenen okul paraları ile Doktor olmuş hayatına ayrı yerde devam ediyor anca acil durumlarda doktor lazım olursa geliyor gidiyor .
Stone'un çalıştığı hastanede bir hemşire kanserli hastaları öldürmeye başlayınca onun kim olduğunu araştırmaya başlıyor . Bu sırada katil fark edince işler inanılmaz boka sarıyor kız ölümden resmen gitti geldi . O sırada mafya Steel vurdu aynı anda hastanedeler şaka gibi ve o noktada artık Steel aklını başına toplayıp kıza kitleniyor .
Bu yazdıklarım kitapta olan olayların minnacık ucu sadece zira tonlarca olay var akışta buda beni mest ediyor :)))
Cesaret ve dostluk üzerine minnacık bir dev
açıkcası cesaret kısmı benim ilgimi cezbedemedi çünkü ben korkağım bu yüzden cesurları severim ama cesur olmak yemiyor... yine de iyiydi... cesaret de bilgelik ister gibisinden bir fikri var . bence de öyle
kitabın ikinci bölümü yani Lysis kısmını çok beğendim ... ve instagramda fenomenlerin, psikoloji mezunu sosyal medya terapistlerinin orda burda kurduğu sürekli duyduğum cümleler Platonunmuş meğer
Platona göre kötü dost olamaz kötünün dostu da olmaz. yine Platona göre insan kendiyle benzer olanı da sevemez insan ancak kendinde eksik olanı sever diyor ...
ki bunlar son günlerin moda cümleleri :) demek Platondan aşırıyorlarmış
neyse Platon kitaplarında Sokratesin kullandığı Mayotik (doğurtma) yöntem bu kitapta bana dokuz doğurttu . bir ara ne diyon sen dayı bile dedi içimdeki cahıl :) yok saçını beyaza boyadığında gördüğün saç mı beyaz mı , yok başka bir dost sayesinde oluşan dostluklar laftan mı ibaret , yok ilk dost ...falan fistan .... yaktın beynimi hacım
biraz sancılıydı açıkcası sonra bir iki ıkındım ve anladım bazı sayfaları çifter kez okumuşuz olsam da beğendim . Okuyun tavsiye ederim .
( tek sıkıntılı kısım Antik yunan geleneğinde Dost ve dostluk kelimeleri sözlük anlamının dışında yetişkin bir erkeğin genç bir delikanlıya duyduğu aşkı da betimliyormuş .... dipnota göre ve diyaloglar Hippothalesin Lysis e aşık olması üzerine başlıyor / bu kısmı görmüyorum )
kitaplar aşkına bu kısım hariç gerçekten güzel
...
sanırım ben minnacık bir deve daha aşık oldum
küçücük ama çok zengin içeriği var
okudukça tükürdüğümü yalamış gibi hissettim daha dün insanlarla muhabbet etmektense kitap okumayı tercih ederim yazmıştım bu gün Sokrates bana halt etmişsin dedi resmen :) Sokrates yazıya önem vermiyormuş...
sonra Homeros ve felsefe ne alaka demiştim Vallah çok alakaymış ... :) Adamların felsefeleri Homerosun destanlarına dayanıyormuş meğer
Bu arada Kitap retorik ve aşka dair bir kitap , bence okuyun çünkü ciddi ciddi içeriği çok güzel . sadece derinlemesine bildiğimiz konularda konuşursak etkili olabiliriz diyor Platon. Öze hakim olamayanlar boş konuşuyor...o yüzden çok konuşmayacağım
Bir de aşk hakkındaki görüşleri var tabi platona göre aşk ilahi bir çılgınlık hali ... gerçi benim aşk hakkındaki görüşlerim Lysias' ınkilere benzer ama Platon kafamı katıştırmadı diyemem ... :)
yazıyı Platon'un kitabı bitirirken ki duasıyla bitiriyorum ama onun tanrılarına değil bu dua :)
"Dışımda sahip olduğum her şey içimdeki güzellikle uyum içinde olsun,
zenginliğin sadece bilgelerde olduğuna inanayım servetim o kadar çok olsun ki sağduyulu insanlardan başkası ne taşıyabilsin ne yanında götürebilsin. "
çooookkkkk aminnnnn
macera yeni başlıyorrrrr
Sevmek Kan Bağıyla Olmaz
Bazen evdeki kedinin tırnağına bir şey olsa oturup ağlayasın geliyor ama bir yerlerde müsvedde anneler çocuklarının üzerinde sigara söndürüyor mesela
Kitap çok güzeldi İlgisiz, sevgisiz ve maddi durumu da kötü olan aile minnacık kızlarını bir süreliğine başka bir ailenin yanına bırakıyor. Hayatında belki de ilk defa ilgi gören kız çocuğunun gözünden olaylar çok sade bir şekilde anlatılıyor. İçim buruldu, fazla empati yapmaktan kalbim paramparça oldu. Olayları böyle olduğu gibi anlatan kitaplar çok hoş. 4/5 ️️️️ veriyorum!
#emanetçocuk #jaguaryayinlari #clairekeegan #neokudum #kitaptavsiyesi
Henüz 14 yaşındayken babasının işlediği cinayetin bedeli olarak, istemediği halde yaşça çok büyük birine "Ödek" olarak verilen Hatice Yakut, 52 yaşında okuma yazmayı, 53 yaşında bilgisayar kullanmayı öğrendikten sonra "Ödek" adında bir kitap yazmış.Peki "ödek" nedir? İşlemedikleri bir suçun cezasını acılar içinde süren hayatlarıyla ödeyen kız çocukları demektir. Bugün 60'lı yaşlarında ve 11 çocuğa sahip yazarımız "Hatice Yakut", tanıklık ettiği ödek kızı geleneğinin yaşattığı acıları içinde hissetmiş. Bunu bizzat yaşayan olarak kaleme aldığı bu kitap kanımı dondurdu. Kitap baştan aşağı travmatik olay örgüsüne sahip. Okurken sinirler gerim gerim geriliyor. Fakat o kitabı asla okumayı bırakmayacağınıza adım gibi eminim. Eser vicdana dokunuyor ve farkındalık yaratıyor. Toplum gerçeklerini görmezden gelmememiz gerektiğini kulağımıza bağıran bu eser beni bitirdiğim dakikalarda hâlâ etkisi altında tutmaya devam etti. Kitaptaki karakterlerin iç dünyası o kadar pak yansıtılmış, o kadar iyi betimlenmiş ki, her karakteri ayrı ayrı yaşıyordum. Nice yavrular her şeyden bir haber öyle travmatik anlara şahit oldu ki. Hissizlik nedir, tükenmişlik nedir, bir de bu yavruların, bu minnacık çocuklarımızın dilinden okuyun. Korkunç. Bir o kadar da hazin.
Kralların Yolu ikinci kısımda artık dünyası Roshar'a ve karakterlere alışmaya başlamışken olaylar daha hızlı gelişip birbirine bağlanıyor. Kaladin ve kardeşine geçmişte ne olduğunu, Kaladin'in neye dönüşüyor olduğunu, Dalinar'ın görüleriyle ilgili attığı adımların (ki bu süreçte Dalinar ve Adolin'i çok sevdim) ve Shallan'ın planının sonuçlarını, en sonunda da Jasnah'ın neyin peşinde olduğunu öğreniyoruz. Ve daha neler neler. Hatta canım yazarım tüm bu hengamede Dalinar ve Navani'nin ilişkisini bile muazzam ilerletti.
Pek çok olay olsa da çok sakin bir anlatımı vardı. Bu da tehdidin boyutunu arttırıyor. Çünkü birden okuyucu olarak herkesin her şeyden bihaber yaşadığını fark ediyorsunuz. Tüm karakterler yapbozun bir parçasını elinde tutuyor. Peki yapboz birleştiğinde ne ile karşı karşıya kalacaklar? Kitabın sonunda bu sorunun cevabına dair minnacık bir kırıntı bile heyecanla nefesimi kesmeye yetti.
6'dan 66'ya - Dert çok da taşıyacak omuz yok/SEVGİ
Hepimizin bildiği,
Hepimizin sevdiği bir yazarla giriş yapıyor dergi nisan sayısına:
"Çünkü sevdim
Ve ben kalbiyle yaşayanlar
Zümresindenim."
Hangi yazarın hangi kitabından sizce?
Yorumlarda belirtmek ister misiniz?
Ayın teması olan "Sevgi"ye ne kadar uygun değil mi? Kalbiyle yaşamak... Yeterince duygusal insanlarız
Çok etkilendim ilk başlarda corca çok üzüldüm durumuna ama sonralarda çok kinlendim önce minnacık köpek yavrusuna kıyması daha sonra o kıza yaptığı ama sonuç yine en sevdiği dostu tarafından ölmek oldu yazık
Spoiler vermemek için uğraşmadım. Ona göre okursunuz.
Bu kitap Begüm Çakır'ın önerisiyle listeme ekledim. Elime geçmesi için biraz fazla zaman geçmiş. 3 yıl kadar... Ama nasıl aklımda kalmışsa unutmamışım.
Mini minnacık bir kitapçık. Aşkı konu aldığını bildiğim için incecik neyi, ne zaman anlatacak dedim!. Önyargımı kıramadım gitti.. Ambalaja takılıyorum. İçindekine ayıp oluyor!?
O kadar tatlı bir kitaptı ki... Nasıl desem içimi ısıtan türden desem abartı mı olur? Abartıyı fazlasıyla hak ediyor. Ben abartıyorum en azından:
Fazlasıyla Romeo ve Julieti hatırlatan aynı tadı verebilecek bir kitap. Mektuplaşmalarında nasıl bu kadar kısa, açık ve özgün cümleler kullanıldı bilemedim...
Aşkın kitaplarda yer edinmesi değişmiyor, verdiği haz, duygular hep aynı coşkuda. Kişiler değişiyor, üslup değişiyor, yazar değişiyor ama aşk hep orda duruyor. Kimileri onu yaşıyor, kimileri yazıyor, şahit olan da var, hiç tatmadan, bilmeden acısını, hüznünü çekmeden yaşayan da var. Sahi yaşıyor mudur aşkı bilmeyen?
Veda edelim Heloise mektubundaki yazıyla:
“Ne zalimdir şu erkekler!
Bize aşkı öğretirler, sonra çeker giderler. Biz ise hâlâ... Zalimsin sen de!
Yazmıyorsun bana.”
(s. 43)
