Ruhların bu kadar özgür olması bize yapılan en büyük kötülük. Bu neyin cezası? Sınırsız düşleri, hayalleri böylesine sınırlı ve yetersiz bir kaba bu bedenlere üflemek bir cezadan başka ne olabilir ki? Düşlerden sıyrılamayanlar ne yaparlar? Madem böyle sonluyuz, sınırlıyız neden etimize, belleğimize batıp duruyor düşler?