Yazgımız bu bizim, bizim yazgımız, iyiliksever yüreklerin... Yazık! Çalışan bütün insanların ona sayıklamaların gülünç oyuncakları gibi göründüğü saatler vardi; berbat gülüşüyle gülerdi, uzun uzun. Sonra, bir genç anne tavrı takınırdı, bir abla. Kurtulabilirdik, daha az yabanıl olsa! Ama öldürücüdür sevecenliği de. Kölesiyim onun. -Ah! deliyim ben!