Ömür Hanım
@monaroza1234
Bütün insanlığın önünde eğilerek özür diliyorum: beni yanlışlıkla çıkardılar sahneye.
158 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Bütün insanlığı kucaklamak isterken, neredeyse bu dünyanın altında eziliyordu.
Bir kitap okudu
93 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
“Bir kızakla taşıyoruz acılarımızı,
Yamaçlardan hız kazanarak iniyoruz kendi içimize.”
“En kötü alışkanlığım benim galiba yaşamaktı.”
“Dokumam kendi sıcaklığımdan yandı. O günkü çığlığımı unutamam.”
“Ey benim yalnızlığım! Bu kadar eğilmeselerdi üstüne senin. Bu kadar anlatmasalardı seni. N’olurdu, yalnız ben bilseydim. Beraber ölseydik seninle.”
“Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı
- ki onlar daima birer yalnızdırlar.”
“Yaşayanlar iyi bilir, yaşamak
Bir altın fesleğeni kanatmaktır biraz..”
“Eninde ve boyunda durursun kendi kendinin
Enleminde ve boylamında durursun herkesin
Ki başka nedir
İyi şeyler söyleme vaktinden
Bir hüzünsüzlük vaktine kadar
Daha doğrusu hüznün
Dağlarda, bir kış akşamında, eski bir resimde ufalanmasına kadar
Yok mudur, vardır.”
“Şuranda da vardır, şakaklarında
Zonklama değil, ağrı değil
Suyun gölgesi gibi gelip geçen
Ve yalnız kalmak endişesinden
Ve yalnız kalmamak endişesinden
Ve her şeyin bir endişe olması endişesinden
Vardır.”