“Hayatın boyunca hissettin. Yanlış giden bir şeyler vardı, ne olduğunu bilmiyordun ama oradaydı, beyninin içinde dolaşıp seni deli ediyordu. /.../ Matrix her yerdir, etrafımızı çevreler, şu an bu odanın içinde bile./.../ Gerçekleri görmeni engellemek için gözlerinin önüne çekilen bir dünya bu.
NEO: Ne gerçeği?
MORPHEUS: Bir köle olduğun gerçeğini, Neo. Sen de herkes gibi bir köle doğdun; dokunamadığın, tadamadığın ya da koklayamadığın bir hapishanedesin. Beyninin içi bir hapishane.”
Sayfa 64 - Encore YayınlarıKitabı okudu
Matrix - Morpheus
"Hiç gerçek olduğunu sandığın bir rüya gördün mü? Ya o uykudan hiç uyanmasaydın rüya olduğunu nasıl anlayacaktın?“
Hayat ve sonrası arasında var olan ince bir perde:
Ölüm.
Geçilmesi kaçınılmaz olan bir eşik.
Perdenin önü ve arkası...
Fakat zavallı insan!
Kendi zihninin ürünü olan yanılgılarla yaşanabilir kıldığı hayatına bir yanılgı da burada ekliyor.
Hayatın kendisi bile koca bir yanılsamadan ibaretken ve ölüm hayatın en mutlak hakikatiyken,
The Matrix (1999) - Morpheus : Bu açıklanamaz, ama hissedersin. Hayatın boyunca dünyayla ilgili bazı şeylerin yanlış olduğunu hissetmişsindir. Ne olduğunu bilmezsin, ama o ordadır; beynine saplanmış bir kıymık parçası gibi... Seni deli eder...
Onceden bilip de kitabi yazarken tekrar farkina vardığım sey,her yerde bir hikaye olduğuydu.Shakespeare,Firtina(Tempest) isimli oyununda "Rüyaların yapildigi maddedeniz biz ve uykuyla çevrilidir kucuk hayatimiz."der.Bende hikayelerden oluşuruz biz ve hikayelerle çevrilidir kucuk Hayatımız.Kendi hayat hikayemizde henuz yasamadiklarimiza "gelecek"deriz.Zaman geçtikçe fark ederiz ki her neyi yasıyorsak onu yasamamız gerektigi icin yasıyoruz.Ancak her sey değişebilir.Yasanmakta olanlari degistirmek icinse ilk ihtiyacimiz olan sey hayatta olmak.Morpheus'un dedigi gibi henuz her sey bitmedi,"Cunku hayattayiz." Kendi hikayelerimizin başkahramanı ya da birinin hikayesinde,onun kahramani olmamiz dilegiyle...
"Hayır ölmediler," dedim. "Morpheus, Manhattan'da yaşayan herkesi uyutmuş. İstila başlamış."
