Eber yavuz

Taş Yazı
Gülüşün bir yanaşımdır bir öbür kişiye Birden iki kişiye döndürür bir kişiye Anılarından kale yapıp sığınsa bile Yetmez yalnız başına bir ömür bir kişiye
Reklam
Belki hiçbir zaman sana seni sevdiğimi söyleyemeyeceğim. Ne sana, ne senden başkasına. Düşün ki, çoğu zaman kendime bile söyleyemiyorum. Sanki söylediğim anda her şey bitecek ve bu emsalsiz büyü bozuluverecekmiş gibi geliyor. Bir insanın kendini aldatması ne güçtür bilirsin. Bu sevmek korkusunun aslında çok sevmek olduğunu biliyor, fakat anlatamıyorum. Galiba asıl korkumuz sevmek değil! Onun arkasında gizlediğimiz sevilmemek korkusu! Küçük küçük aldanmalarla kendimizi avutmaya çalışıyor, düştüğümüz çıkmazlarda bir teselli arıyoruz. Kim bilir, belki karşılıklı bir oyun oynuyoruz seninle. Belki de aynı korkular içindeyiz, birbirimizden haberimiz yok.
Sayfa 177Kitabı okudu
Gözlerine baktığım zaman susmanın bir sebebi olmalı. Bana kendini anlat. Korkularını, dileklerini söyle bana. Aşktan ne bekliyorsun? Dostluk mu? Al, istediğin kadar... Yüreğimi apaçık önüne seriyorum işte! Orada sevdiğin, istediğin ne varsa al, senin olsun. Sana arzularımın ötesinde sesleniyorum.
Sayfa 143Kitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Bir yere kadar yaşamak güzel Ama bir yerden sonra ölüm güzel oluyor
Sayfa 136Kitabı okudu
Sevgilerimizi söyleyemez olduk Göremez olduk nice güzellikleri Yalanı öğrendik Unutmayı öğrendik İnandık sonraları Bütün yaratıklardan üstün olduğumuza Büyük zekâmız Önce kafesi, zinciri, zulmü icat etti İyilik, güzellik ve doğruluk adına Hiçbir şey kalmadı inandığımız Aradan binlerce yıllar geçip Atom parçalanıncaya kadar Zaten paramparça olmuştu insanlığımız
Reklam