Harry.. çocukluktan gençliğe geçişte elimden tutan küçük kahramanım.. Seri kitapları okumayı sevmeme sebeb olan.. Hep yanı başımda olan çocuk.. Birlikte büyüdük denebilir. O kitaplarda kaldı bense büyümeye devam ettim 17 yaşımı da geçtim 20 yaşımı da.. Ama o hâlâ anne ve babası gözü dünmüş bir büyücü tarafından öldürülmüş, bambaşka bir dünyaya ait olduğunu ancak 11 yaşında anlayabilmiş kahramanım olarak kaldı..
Kitabı çok kısa sürede bitirmiştim. Annem uyusun diye bekler sonra kalkar ışığı açar ve devam ederdim. Ama annem bu numarayı yemezdi, 10 dakika sonra beni kontrole gelir, ışığı açık görünce yarın okulun var deyip bu kez kitabı elimden alıp yatak odalarına öyle giderdi.Annemin benim iyiliğim için yaptığını bilirdim ama yine de üzülür ağlardım. Gündüz okurdum ben de. Hatırlıyorum da, Zümrüd-ü Anka Yoldaşlığı'nı arkadaşımdan ödünç almış sonra da vermemiştim. Hâlâ kütüphanemin en güzel köşesinde arkadaşımın hatırası olarak duruyor (: (: (: Özlem! Teşekkür ederim o korsan kitap için (: (: Orijinalini alır almaz sana geri vereceğim! (: (:
