Kelimelerle insan kendi hakikatinin tohumunu bir ötekinin zihnine, ruhun ekebilir mi? Onu kendi gerçeğiyle dölleyebilir mi? Sanmam. Kelimeler, bu zorlu işte görüntülerden ve hareketlerden daha kudretli gibi görünseler de onlar hakikati beceriksizce kovalayıp dururlar sadece. Dile geldiğinde hakikat; hakikatliğinder yitirir. Bir şeye dönüşür; bambaşka ve aslında hiç niyetlenmemiş bir şeye.