Şimdi ve gelecek arasında bir köprü görevi görebilecek, sizi alıp gelecekteki kendinizi sorgular vaziyete götürebilecek bir kitap.
Şüphesiz ki hiçbir kitap okunduktan sonra üzerinde düşünülmezse pek bir tesir bırakmıyor ve insanın hayatına da katkı yapamıyor. Bu kitabı okuduktan sonra kendinizi Drogo'nun yerine koyduğunuzda tarifsiz bir acı ve boşa geçmiş bir yaşam hissiyatı ile buluyorsunuz. "Ben de Drogo gibi mi olacağım?" diyor insan kendine çünkü şöyle bir geriye baktığında zaman öyle çabuk geçiyor ki insan kendini ancak yaşının henüz genç olduğu ile avutuyor, fakat Drogo'do da olduğu gibi zaman öyle hızlı akıp geçiyor ki 'Zaman çok çabuk geçmiştir, ruhu yaşlanmaya vakit bulamamıştır', hele bir de Tatar Çölün'den her an çıkıp gelebilecek umut bağladığınız bir şey var ise...
Drogo'nun görev yaptığı yer Bastiani Kalesi ve bu kaleyi herhangi bir monoton vakit geçirdiğiniz mekan ile ilişkilendirebilirsiniz, örneğin iş yeriniz, bu tip romanlar gerçek hayat ile ilişkilendirmeler yaparak okunursa anlatılmak istenen ana fikir daha net ortaya çıkıyor.
Hangisi daha üzüntü vericidir Drogo için? Bütün gençliğini bir savaş umuduyla geçirmiş olmak mı? Yoksa savaş kapıya gelip çattığında bedeninin artık savaşamayacak vaziyette oluşu mu?
