Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
M D
M D
@mxdndr
77 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bu kitap hakkında ne diyeceğimi ne yorum yapacağımı bilemiyorum. Bendeki etkisi dolu bir kafa ve karmaşık bir ruh oldu. Neye inanacağımı bilememek, neyin ne olduğunu nasıl olduğunu gerçeği bilememekten ötürü kitabı okuduktan sonra gerçeğini araştırdım. İnsanların çok çabuk manipüle olduğunu bir kez daha kanıtlamış. Yardımcı karakterlerden birinin kendini tanıttığı tek cümlede nefret ettim yaşadıklarını anlatmaya başlayınca katıldığım yerler oldu hak verdim sonra tekrar nefret ettim. Gerçeği okuduğum zaman ise aslında olmayan şeylere çok çabuk inanabildiğimi anladım. İnsan böyle; aslını astarını araştırmadan çok çabuk inanıyor çok çabuk nefret edip çok çabuk seviyor. İşte insan. ECCE HOMO!
Kitap bitince hissetiğim duygular sadece Juliet üzerinden oldu. Çünkü Romeo'nun sevgisi algıladığım kadarıyla yeni bir aşk bulana kadar o anki aşkına saplanmaktan öteye gitmiyor. Kalbini mühürlediğini söylese de gerçekleri konuşmadığı anlaşılıyor. Juliet'in ise en azından anlatılan kısımda kalbiyle birlikte gözlerini zihnini ve benliğini mühürlediğini okuyoruz. Romeo ne kadar itici geldiyse Juliet de o kadar saygı duyulası. Kendim üzerinde gideceksem de Romeo ve Juliet alışık olmadığım bir tür olan tiyatro olarak yazılmış. Tiyatro izlemek okumaktan daha çekici geldi bana o yüzden bazen hikayenin içine o kadar kolay giremedim. Karakterlerin şiirselliği ayrıca beni boğdu. Tiratlardan çok olayları okumak istedim. Ancak bunlar harici her şeyiyle mükemmel bir eser.
Kitapta takdir edilesi gördüğüm birkaç hususu belirtmek istiyorum. Uydurma bir dil oluşturarak tüm olayları, durumları bu uyduruk dilin üzerinde canlandırmak kolay değil. Diğer takdir edeceğim husus ise insanların yavaş yavaş o yola, o geleceğe sürüklenmiş olduğunu hissetmem. Kendileri için doğru yanlış olup olmadığına bakmadan insanları manipüle etmek o kadar kolaylaştı ki insanlar artık 10 saniyelik bir videoda gördüğü bir şeyi bile hemen benimseyiveriyor. Videonun gerçek olmadığını açıklasanız da bu sefer sizin dediğinizi yani videonun gerçek olmadığını benimseyecek. Çok fazla karmaşa çıkmadığı sürece de doğruluğu üzerinde hiç düşünmeyecek belki de karmaşa da bile bi öyle bi böyle demeyi sürdürecek. Yazarın bunları düşlemiş olması ve ne kadar doğruluğa yakın olduğu beni çok şaşırttı.
İnsanların düşüncelerinize girmesine, tahrip etmesine izin vermeyin.
Okur Takip Önerileri
Hükümetlerin işleyen çarkın devamı için, çarktaki tıkırtıların en ufağını susturmak için bile neler yapabildikleri, bunun kimilerine göre bir gereklilik kimilerine göre vahşet olması hayatın yüzünü gösteriyor. Birilerinin hayatına devam edebilmesi için bazı insanların çığlıklarını bastırmak, duymazdan gelmek duyulmasını engellemek... İnsanların ise insanlığı bırakarak etnik kimliğe, dine, renge bu kadar önem vermesi de bu durumu perçinlemekten hayatın yüzünü daha da belirginleştirmekten farkı yok. Çünkü çoğu insan iğne kendisine batmadığı sürece sesini çıkarmıyor, azınlıkta olup sesini çıkaranların ise sesine ya kulak tıkanıyor ya da sesleri bastırılıyor.
Kitaptan çıkardığım şeylerden ilki çocuklara gereken bilgileri vermektense bilginin etraflarında dolanmanın ebeveynlere ve büyüklere doğru gibi gelmesi ama aslında çocukların da anlayabileceği şekilde anlatılınca gerekli kısmı bilebileceğidir. Çocukların anlayamayacağı düsüncesiyle kolaya kaçmak çocukların gelişimini ve büyümesini ertelemekten başka bir işe yaramıyor. Eğitmek yetiştirmek istediğimiz kişilere olabildiğince direkt olmamız gerekiyor.
İkinci çıkarımım insanların alışkanlıklarından faydasız olsa da yanılgılarından kopamadığıdır. Siyahi bir insanın ten rengini karakterine bağlamak, onların sadece insan olduğunu kabullenememek gibi. Günümüzde ırkçılığın ve ayrıştırmanın çok da bariz olmaması yapılmadığı anlamına gelmiyor. Ayrıca çocukların da fikirlerine olan bağlılığı yani Öcü Radley gibi. Bir insanı tanımak için önce görmek gerekiyor.
Dorian saflık ve temizlikten oluşan bembeyaz bomboş tuval gibi biridir. Ancak tek kötü huyu kendisini çizecek boyayacak ellerin kime ait olması gerektiğini kestirememektir. Spoiler.
Ulvi bir biçimde söylendiğini düşündüğü tek yönlü sığ bakış açılı birkaç felsefi söze inanıp sözü söyleyene fırçasını teslim etmesi hayatını değiştirmeye yetmiş. Sırf kendisine mantıklı geldi ilgisini cezbetti diye yaşamını, kaderini bir insanın ellerine bırakmak ona benzemek ne büyük aptallık.Yalnızca gençlik, güzellik ve hazların peşinde koşmanın hayatın anlamı olduğunu düşünmek gibi sığ inanca sahip olanları, yaşadıklarını, fikirlerini çok iyi yansıtmış yazar. Her şey o kadar gerçekti ki etrafınıza şöyle bi baksanız bile belki onlarcasını kendi hayatınızda bile görebilirsiniz.
Hayatı ve çevresi, düşünce dünyası kadar gelişmemiş çocukların bazı büyük ve küçük şeylere ne kadar anlam yükleyebildiğini ve onları hayatlarının merkezlerine ne denli kolayca koyabileceğini anlatıyor kitap. Bir fidanı dost, bir insanı kurtarıcı olarak gören 5 buçuk yaşında ama zehir gibi akıllı bir çocuk Zezé. Çok çabuk öğreniyor ve kolay unutmuyor. Bir şeyleri bilmede, anlamlandırmada ve bunları aktarabilmede gerçekten üstüne yok. Olaylarda kâh vay be, kâh da hay desem de temiz bir çocuk. Genel olarak akıcı bir kitap.
İnsanların hayatlarının bir kısmını ya da sadece küçük aktivitelerini vazgeçilmezleri yapıp diğer ilişkilerle, durumlarla, işleriyle bağlarını koparmasına gerçeklerden kopup sadece ilgilenmek istedikleri alanlarla uğraşmalarına hep sinir olmuş anlamlandıramamışımdır. Aynı bu hikayedeki İvan İlyiç, karısı Praskovya Federovna ve daha birçoğunun yaptığı gibi. Sırf kendilerine mutluluk verip diğer işlerini unutturduğu için hayatlarını sadece o mutluluk veren durumlar etrafında sürdüren ve bunu hayatının merkezine koyan insanlar, ancak bunun gerçek olmadığını asıl gerçeğin ise kümülatif olarak yaşadıkları tüm durumların, aile ilişkilerinin, iş ilişkilerinin olduğunu ancak bir sona yaklaşınca anlıyorlar. Tabi bu anlayışı hayatlarına empoze ederek hayatlarını bu gerçek cevresinde yaşamaları için genelde o kadar da uzun zamanları olmuyor. Umarım İvan ve diğerleri gibileriyle hiç karşılaşmayız.
Okuduğum kitaplar arasında düşünce dünyası yansıtmakta daha iyi bir eser okumadım. Düşünceler aktarılırkenki doğrudanlık ve yöntem çok ilgimi çekti. Anlatım tarzı olarak yöneltmeden yola çıkılması düşünceleri kabul etmekten başka çare bırakmıyor. Phaidonun kısmı olan son kısım ise en beğendiğim bölümdü.
Güzel
Öncelikle kitaptan ziyade önsöz kısmının tümüne bayıldığımı söyleyebilirim. Önsöz kısmı zaten 50 küsur sayfadan oluşuyor ve bitmesini istemedim. Baba oğul anlaşmalarını okuyoruz önsözde. Kitabın asıl bölümü ise matematik ve felsefenin karışımının "eğlenceli, düsünmeye sevk edici" ögelerle karıştırılması ile oluşturulmuş. Bi yerde mantık sorusunun cevabını ararken öbür kısımda ağır bir teoremin kucağına düşüyoruz. Teoremler için tabiki kapasitem yetmedi. Kendinize ve matematiğinize güveniyorsanız kesinlikle okunmalı.
İnsan
Kitap insanlığı, insanı, gelişimini kendi içinde , etrafıyla, adetlerle, ailesiyle ve psikolojisiyle çok yönlü olarak anlatıyor. İnsanının gelişimindeki etmenleri başta anne baba olmak üzere baştan sona açıklıyor. İnsanı açıklarken sadece bir pencereden bakmaması olabildiğince çok görüşü, anlayısı kendi süzgecinden geçirerek anlatması ve bunu da özellikle belirtmesi anlama açısından iyi olmuş. Kitabın bazı yerlerinde etkilendiği kişilerden bahsetmesi ve yorumları zenginlik katmış. Mevzu insan olunca anlatılan şeyler temelde aynı olmakla birlikte farklı yazarlardan farklı cümleler okumak ufuk açıcı oluyor.
Güzel
Brida ve Veronika Ölmek İstiyor dan sonraki üçüncü okuduğum Coelho romanı. Brida ve Veronika'ya göre fikirlerini olayla birleştirmesini daha anlamaya yatkın buldum. Okuduğum ilk iki romanı, olaylar kesilip bi anda düsünce dünyasına dalan kahramanlardan gidiyordu bu durum Simyacıda da var ancak fikirlerin basitleştirilip olayla iyice harmanlanması olaylara yoğunluk vermemi sağladı. Olayların bende kalıcılığı bir tık daha fazla olduğu için olaylarla harmanlanan fikirlerin de kalıcılığı artmış oldu. Her şeyin ruhunun bir olduğunu, başta zaten herkesin bunu bildiğini ancak daha sonrasında herkesin unutup sadece arayanların ruhu anlayabildiğini anlatıyor. Rüzgarın dilinden anlamak için kendi dilini çölün dilini ya da güneşin dilini anlaman gerektiğini anlatıyor. Bazı şeylerin aranan hazinenin önünde engelmiş gözükse de aslında her şeyin o hazineye ulaşması için bir yolculuk olduğunu anlatıyor. Neden bu kadar okunduğunu anlayabiliyor insan.
Değişik
Yazar "cinsel sapma" ları bilimsel açıdan halk diline yakın bir şekilde açıklamış. Bu sapmanların aslında psikolojik birer çözüme ihtiyaç duyan insan olduklarını anlatıyor. Kimi sapmanların sorunu anne babasının baskısıyken kimisinin de kendi iç dünyaları olduğunu gözler önüne seriyor.
Ölüm ve Yaşam Heyecanı
Paulo Coelho nun okuduğum ikinci eseriydi. Fark ettiğim şeylerden biri kendi düşüncelerini eserlerinin bir kısmında olaya bağlı olarak anlatması oldu. Olay devam ederken bi düşünce silsilesi içinde buluyorum kendimi ve bu Bridada da başıma gelmişti. Yazar fikirlerini olayın içine öyle güzel empoze ediyor ki çoğu zaman dalıp gidiyorum kendime geldiğimde ise çoktan 10-20 sayfa ileride olduğumu görüyorum. Veronika aslında etrafa biraz baksak bile bulabileceğimiz bi karakter; hayatı anlamlandıramayan, heyecanını keşfedememiş aynı kendini keşfemediği gibi ve bunların sonunun tek çaresini ölüm olarak gören bir kişi. Yaşayarak bi huzura varabileceğini düsünemeyecek kadar duvar örmüş kendine. Hikayenin devamında da bu duvarın nasıl yıkıldığına şahit oluyoruz.
Anılar, Görüp, İşitilenler
Tarihi Beyazıt Sahaflar Çarşısı'nın sahaflarından olan bir büyüğümüzün anılarının , gördüklerinin ve işittiklerinin bir kısmını anlattığı bir kitaptır. Sahaflığın ne kadar bilgelik ve hüner istediğini, eskiden ne kadar kıymetli bir meslek olduğunu ve sadece meslekten ibaret olmadığını; geçmiş ve şuanı birleştiren bir köprü, geleceğe ışık olabilecek fener olduğunu okudukça anladım. Kitap sevgim zaten iyi bir yer kaplar bende ancak şuan yeri ve kıymeti daha da arttı. Umarım kıymetli yazar büyüğümüzle bir gün bir yerde denk gelebilirim.
