Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde,
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.
Sen göreceksin, duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.
Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın
Ben pırıl pırıl bir gemiydim eskiden.
İnanırdım saadetli yolculuklara.
Adalar var zannederdim güneşli, maavi, dertsiz.
Bütün hızımla koşardım dalgalara.
O zaman beni görseydiniz.
“Adımı unuttum" dedi kara kedi. "Hiç adım olmadı değil, ama bir yerden sonra gereksiz hale geliverdi. Ben de unuttum."
"Haklısın. Gereksiz şeyler hemen unutulur. Bendeniz Nakata da aynı fikirdeyim" dedi adam parmaklarıyla saçlarını karıştırarak.
Pek çok düşünür Darwin'in iddialarını reddedilemez, sonuçları ise korkutucu bulacaktı. Alman filozof Friedrich Nietzsche, 1882'de "Tanrı'nın öldüğünü" ilan ettiğinde birçok kimsenin korkusunu dile getirmişti.
Kitapları elime aldığımda, sayfaların arasından eski çağların kokusu yükseliyordu. İki kapak arasındaki uzun huzurlu uykusundan uyanan derin bir bilgiyle ve keskin duygularla yüklü, kendine özgü bir koku.