Ömrümde ilk kez kendimi korkunç yetersiz hissettim. İşin kötüsü, oldum olası hep yetersizdim, yalnızca bunu şimdiye dek hiç düşünmemiştim.
Başarılı olduğum tek şey burslar ve ödüller kazanmaktı; o dönem de kapanıyordu artık.Kendimi koşu yolu olmayan bir dünyada yaşayan bir yarış atı gibi hissediyordum.
Peşinden gittiğimiz şeyin tersini gerçekleştiririz, kendimize vaat ettiğimiz güzel yalanların aksi istikamette ilerleriz. Vasat yazın türlerinin en az sıkıcılarından biyografilere duyduğumuz ilginin kaynağı da budur.
‘’ …… sön, kısacık mum, sön!
Ömür bir yürür gölge; zavallı bir kukla
ki sahnede salınıp çırpınarak saatini dolduruyor,
sonra bir daha adı duyulmuyor:
Bir aptalın anlattığı bir masal bu;
sırf gürültü, patırtı; bir anlama geldiği de yok. ‘’