I
Bu yaz:
Sabahları — taze süt gibi beyaz, öğle zamanları — erimiş
bakır gibi aydınlık, akşamlan — Bombaylı kadınlann esmer
teninden ılık ve geceleri — üzüm salkımları gibi
yıldızlıyken hava
SOMADEVA düştü yatağa. Kan geliyor boğazından.
Dinleyin bunu Benerci'nin ağzından:
«— Gazete kâatlarıyla örtülmüş olan masada bir gaz lambası
Kralsın
Saat sabaha karşı dört buçuk. Çanakkale’de sürekli kaldığımız bir otelin kibrit kutusundan hallice odasında açıyorum gözlerimi, cam açık kalmış. Pencerenin önünde iki kumru var, fotoğraflarını çeksem mi diye aklımdan geçirirken, uçuyorlar.
Ne olacak bugün?
Ne yaşayacağız şimdiye kadar yaşamadığımız?
Sokağa atıyorum kendimi, bu sefer sahiden! En
Nazım hikmet aklıma düştü
“Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin ?
İşin kolayına kaçmadan ama
Gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil
Ne de ak örtüde elmaların
Ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini
Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin”
II
KALKÜTA'YA GİDİP BENERCİ'Yİ
NE HALDE BULDUM?
Ya yattı karanlık sulara
II
KALKÜTA'YA GİDİP BENERCİ'Yİ
NE HALDE BULDUM?
Ya yattı karanlık sulara
Sabahın bu saatinde /05.24/ bu siir nerden düştü aklıma?
Ben içeri düştüğümden beri güneşin etrafında on kere döndü dünya
Ona sorarsanız: ’Lafı bile edilemez, mikroskobik bi zaman…’
Bana sorarsanız: ‘On senesi ömrümün…’
Bir kurşun kalemim vardı, ben içeri düştüğüm sene
Bir haftada yaza yaza tükeniverdi
Ona sorarsanız: ’Bütün bi hayat…’
Bana sorarsanız: ‘Adam sende bi hafta…’
Nazım Hikmet RAN