Tanrım, dua etmeyi bilmiyorum. Sadece tek bir şey diliyorum. Anılarımı koru.
Mayıs 1959 tarihli bir notta, Nazım Hikmet Vera'ya şöyle sesleniyor:
"Lanet olsun, ne muazzam şey seni sevmek! Sen benim aşkım, sen benim kızım, sen benim yoldaşım, sen benim küçük annemsin. Canım, bir tanem, seni sevemeden önce dünyayı sevmesini bile bilmiyormuşum. Bu şehir güzelse senin yüzünden, bu elma tatlıysa senin yüzünden, bu insan akıllıysa senin yüzünden.”
Nazım Hikmet Ran
```senin adını kol saatimin kayışına yazdım Piraye."
Diyen Nazımın saattinde Vera yazıyordu.
•● Aşk o gün öldü.●•
Bir keresinde, Viktor “Enayi”nin provası sırasında “Yermolova Tiyatrosu”na gidişini ve seninle sohbet eden oyuncuların şaşkınlığını anlatmıştı. Seninle konuştuklarında kahramanlarının karakterlerindeki incelikleri algılamışlardı. İçlerinden biri, Nihal’in nasıl bir kadın olduğunu sormuş, neden Ahmet’e ihanet edip kötü bir adama gittiğini açıklığa
Moskova’da köşe bucak beni nasıl aradığını hatırlıyor musun? Herkese beni sormuştun, oysa yanı başındaydım ben.
çaldı gece yarısını Stırasnoy Manastırı’nın saat kulesi
oysa manastır da kule de yıkıldı çoktan
yapılıyor şehrin en büyük sineması oralarda
oralarda on dokuz yaşıma rastladım
birbirimizi birde tanıdık
oysa birbirimizin yüzünü