Doğayı koruyan, çevresine duyarlı, üstünde yaşadığı toprakla barışık, üretimin ne olduğunu bilen çocuğun vatan sevgisi; bayrağın karşısında iki dakika sabit kalabilen çocuğun saygısından büyüktür.
Sayfa 203Kitabı okudu
Bazıları sanatçılara filan tiwit atmıyor filan diyor.
Heykel yapan birçok cemaate göre sanatçı değil. Şiir yazanların bir kısmı. Şarkıcı, türkücü, balerin, saz çalan...
Hangi sanatçıdan bahsediyorsunuz.
Belki doğru olanı yapıyordur.
Hem bi sanatçı ol, sonra tiwit filan at.
Hem tiwit ne işe yarıyor. Bazı bilim adamları sosyal medyayı kullanmıyor.
Sanatçıdan beklentiniz varsa, neden onu küçük görüyorsunuz...
Yok Avrupa'daki atıyormuş. Avrupa sanatta üstün mü demek oluyor bu. İnsanlıkta mı üstün...
Hem Avrupa'daki sanatçı doğru olanı yapınca üstün, ama sanat yapan kötü. Ne yazdım şimdi ben.
Hep çok az dinlediğimi söylerdin seni senin için özen göstermediğimi düsünürdün,
Halbuki o gözlerini hafif kısarak ve o içten gülümsemeni ben bilirim,
Kahkahani sevmezdin mesela ama ben hayranlıkla bakarım osert sınırlarını aşmaya yardim ederdi o kahkahan o kadar doğal ve içten olurdu ki bazen sarılmak isterdim ona,
Göz bebeklerinin büyüyüp küçülmesinin bilirim sık sık olmazlardı değişimleri,
Çocukluğundaki anıları buruk ifadenle anlatışını ama bi yandanda cocukkenki hayallerini caktırmadan hatırlarken ki mutluluğunu ,
Her konudan konuşmayi çok seversin en çok konuşmayı en bilen olmaya bayılırsın bilirim,
Sevmeyi mi?
Bilirsin. Hemde alasını
Sadece..
Hayat şartlari diyelim mi?
Yoksa içini bilirim ben kalbin ne zamanlar hızlanır?ne zamanlar buz gibi soğuk olursun? ne zamanlar cocuksu olursun? hepsini bilirim.
Ben susarak konuşma ustasıyım, hayatım boyunca susarak konuştum ve bütün trajedileri tek başıma susarak yaşadım. Ah ne talihsiz bir adamım! Herkes beni terk etti, terk edilip unutuldum ve kimsenin ama kimsenin bundan haberi yok! Sonra birdenbire bu on altı yaşındaki kız çıkıp geliyor ve aşağılık kimi insanlardan benimle ilgili bazı bilgiler alıyor ve hakkımda her şeyi bildiğini zannediyor, oysa işin sırrını bilen yalnızca benim! Ben hep susuyordum, özellikle de onun yanında susuyordum, ta ki düne kadar, peki neden susuyordum? Üstelik gururlu bir adam olarak. İstiyordum ki ben karışmadan, aşağılık insanların anlattıklarına kanmadan kendisi görsün, bu adamın nasıl biri olduğunu kavrasın, onu idrak etsin. Onu evime aldığımda tam bir saygı bekliyordum. Çektiğim acılar yüzünden karşımda af dilesin istiyordum, ben buna değerdim. Ah, her zaman gururluydum, ya hep ya hiç diyordum! İşte bu nedenle yarım yamalak bir mutluluk değil hepsini istiyordum, bu yüzden ona böyle davranmak zorundaydım; "kendin anla ve kıymetini bil." Çünkü siz de hak verirsiniz ki eğer ona açıklamalar yapmaya, anlatmaya ya da hık mık edip saygı göstermesini istemeye kalkışsaydım düpedüz dilenmiş olurdum...
Sayfa 29Kitabı okudu
Peki ama, siz insan çıkarının yalnızca doğal, olumlu konularda, yani tek sözcükle refahta, olduğuna niçin bu kadar eminsiniz, niçin ciddi olarak inanıyorsunuz? Aklın çıkarla ilgili konularda aldandığı olmuyor mu? İnsan refahtan başka şeyi de sevemez mi? Belki ıstıraptan da aynı derecede hoşlanıyordur? Hatta ıstırabın saadet kadar faydalı olması da mümkündür, insanın sırasında acıyı ihtirasa varan derecede sevdiği bir gerçektir. Bunu anlamak için dünya tarihine başvurmaya lüzum yok, hayatın ne olduğunu bilen bir insansanız kendi kendinize danışın, yeter. Şahsi kanaatime göre, yalnız sevmek biraz ayıptır bile. İyi midir, fena mıdır orasını bilmem ama, bazen bir şey devirip kırmanın da kendine göre tadı oluyor. Bu bakımdan ne başlı başına refahı ne de ıstırabı tutarım. Ben... şahsi kaprisimden, onu her istediğim anda tatmin edebilmek imkânından yanayım.
