İçimizdeki çizdiğimiz resim hayatımızın belli zamanlarında etkinleşiyordu özlediğimiz bir kareyi sığdırıyorduk gözlerimizin ucuna, o an mahzunlaşıyordu kalbimiz .
İnsan bazen yazmak istediğinde olmuyor , doğa ile bütünleşmek gerekiyordu
İçimize bütünlük bir betimlemeye kucak açacak oluyordu ve bu senin karakterini, inceliğini ele veriyordu.
Ne desem ki bilemedim?
Bir melankoli yüklenmesi belki de
Şu da olabilir mi bir sözcük bir resim bazen bir şeyi ifade etmeye biliyor
Ne kadar ince düşünüyorum oysa
Her şeyin bir matematğini ölçer gibi
O zaman, niye kalabalık tutuyorum ki kelimeleri söyleyecek tek şeyi bilmediğim için mi?
Yani, insan hissettiği gibi görmeli değil mi
Soruya karşı soru iki kılıcın hava da çarpışması ; çarpışırken o güzel ritmin melodileşmesi
Adam diyor ki: gelecek misin?
Kadın: geleyim mi?
Soruları güzelleştiren nazlı kelimeler
Kim bilir hafif bir kıskaçlığın kendi bilmesidir hakkını veren duygunun apansız güzelliğidir
Aşınan bir aşkın belki de son tortulu kelimeleridir
aY