Merhabalar
Bugün her satırında bir yaşanmışlık ve her şeyi en derinine kadar hissettiren bir kitap ile geldim. Bir kadının hayatını ve yaşadıklarını acısını, hüznünü okurken ben yaşamışım gibi hissettim. Duygularını açık açık bu denli yazabilmesini takdir ettim inansın kendine bile bazı şeyleri itiraf etmesi zorken bunları kağıda dökmesi ve okurlar ile paylaşması takdir edilecek bir hareket.
Kitabımız deneme ve kısa olmakla birlikte yormadan kendini okutturuyor. Normalde pek tercih ettiğim bir tarz değil fakat dili ve anlatımı bana fazlasıyla samimi geldi. En çok kendi hayatından yaşanmışlıklara yer vermesi güzeldi.
Bir kadının yaşadığı ve yaşayabileceği en büyük hüznün sevdiği insandan uzak kaldığı ve yalnız kaldığı o kötü sancılı dönem olsa gerek. Kitabın ilk başlarında neden bir kadın bu kadar kendinden ödün veriyor dedirtti bana fakat daha sonrasında düştüğü yerden nasıl kalktığını ve bir kadının neler yapabileceği gücünün neye yetebileceğinin güzel bir kanıtı oldu bu kitap.
Yazarımız Kübra Hanım'ın kalemi daim okuru bol olsun.
"İnsan çok sevince saşıryormuş
kendini,unutuyormuş tüm
bildiklerini,yaşıyormuş elinde olmadan
hayatını,çekiyormuş acısını."
"Insan aşık olunca mutlu olacağını sanıyormuş ama ne kadar yanıldığını çok geç anlıyormuş çünkü her aşk mutlu etmiyormuş."