İfadesiz, ağır aksak yürüyorsun o yolda. Öyle bir yol ki bu, yürüdükçe bir yere varamıyorsun. Fark ediyorsun, ama kaçamıyorsun da. Kendinden geçiyorsun, milim milim parçalanıyorsun o belirsizlikte, tutunamadığın yerlerden koparıyorlar seni. Sen, senlikten çıkıyorsun, ötekileşip yeni bir ruha beden olmayı bekliyorsun. Olmuyor, olduramıyorsun. Olduramayışların çaresizliğinde tükeniyorsun. Patlamayı bekleyen, pini çekildiğinde yaptığı tek şey kendini imha etmek olan bir bomba gibi ortalıkta geziniyorsun.
Değiştirmek istediğin o kadar çok şey var ki, ama cam bir fanusta tıkalı kalmışsın. Ruhun sıvılaşmış, ifadesizleştiğin yerlerinden kırılmaya başlamışsın. O suyun altında değilde, hissettiklerinin içinde patlamışsın. Dile getirmek istiyorsun “bak ben buyum, ben böyleyim” demek istiyorsun ama bir kelimende bin bıçak kesiyor dilini. Susuyorsun sonra. Kelimeler kalbinde sıkışıyor, hal böyle olunca o minnacık bedene kalbini sığdıramadığın yerlerden kanıyorsun ve bu döngü böyle sürüp gidiyor. Ne yapabilirsin ki?
Kendini o yolun kenarına mı atacaksın, yoksa sığdıramadığın kalbini koparıp bir sandıkta mı saklayacaksın? Söylesene, bunun çaresi ne?
Babalar okumalı..
Bir baba, yorgun argın eve döndüğü bir akşam, beş yaşındaki oğlunu kapının önünde kendisini beklerken bulmuş. Birlikte eve girerken, çocuk “Baba, bir saatte ne kadar para kazanıyorsun?” diye sormuş. Zaten ofiste yorulmuş olan adam, “Bu seni ilgilendirmez” yanıtını vermiş oğluna. Bunun üzerine çocuk, “Lütfen babacığım, bilmek istiyorum” diye ısrar etmiş. Adam da “Yirmi lira” diye kısa bir yanıt vermiş. Çocuk bu defa, “Peki bana on lira borç verir misin?” diye sormuş. Adam iyice sinirlenmiş “Bak senin saçma sapan oyuncakların için sürekli para veremem, tamam mı!” demiş. Çocuk, “Ama ben oyuncak almak için istememiştim ki” deyip, üzgün bir biçimde odasına çıkmış. Aradan bir saat kadar bir zaman geçince, adam oğluna parayı neden istediğini bile sormadığını fark etmiş. Gerçekten gerekli bir şey için istemiş olabileceği aklına gelince de, oğlunun odasına çıkmış ve kapıyı açmış.
Çocuk yatağında uzanıyormuş. Babası, “Uyuyor musun?” diye sorunca “Hayır” yanıtını vermiş küskün bir sesle. Adam ona yaklaşarak, “Al bakalım on lirayı” demiş. Çocuk sevinçle yattığı yerden doğrularak “Teşekkürler babacığım” demiş ve yastığının altından bir miktar para daha çıkarmış. Babasının yüzüne bakarak, sessizce elindeki paraları saymaya başlamış.
Adam büyük bir hiddetle “Madem paran var, neden hala istiyorsun?” diye çıkışınca çocuk, “Ama yeteri kadar yoktu ki” demiş. Sonra da “İşte yirmi lira, bir saatini satın alabilir miyim?”
Biz karı koca çalışıyoruz seninle ilgilenemeyiz bahanesiyle seksen yaşındaki hasta annesini huzur evine yatıran oğlu çok seyrek de olsa onu ziyarete gidiyordu.
Yaşlı kadın oğlunu dünyaya getirdiğinde kırk yaşındaydı.
Bundan önceki çocukları yaşamamış bu oğlunu da kurbanlar keserek büyütmüştü. Tek evlatlarıydı, bir şey olacak diye içleri
Diyanetin Kadına Yönelik Tutumu
>>"Elini kaldırdı, daha vurmadı ama endişe ediyorum” diyen bir kadına şu yanıt verildi: “Uygun dille sebebini sorun. Çok büyük bir sorun değil bu, konuşarak çözebilirsiniz. Akşam mesela sevdiği şeyleri yaptınız, çayın yanında sakince konuşun.”
>>"Şiddet gördüğümde ne yapmam gerekir." diye soran kadına ise “Vurursa tepki