Sorun, dünyanın kaotik bir yer olması değil, bizim ondan farklı bir yer olmasını beklememiz. Bizlere kontrolün bizde olduğu fikri aşılanıyor. Seçeneklerle dolu bir dünyada özgür iradeye sahip olduğumuz için yalnızca ne zaman çevirimiçi olacağımızı, televizyonda ne izleyeceğimizi ya da internetteki milyarlarca yemek tarifi arasından hangisini seçeceğimizi değil, nasıl hissedeceğimizi de seçebileceğimiz söyleniyor. İstediğimiz ya da beklediğimiz gibi hissetmediğimizde hayal kırıklığına uğruyoruz ve cesaretimiz kırılıyor. Bu kadar çok seçeneğim varken neden mutlu olamıyorum? Ortada üzülecek ve endişe edecek bir şey yokken neden kendimi üzgün ve kaygılı hissediyorum?
Sayfa 176Kitabı okudu
Dünya Hayatı
Biz insanların kısacık dünya hayatından beklentileri ne kadar yüksek oluyor. Ondan sonra neden ben mutlu olamıyorum diye hayıflanıyoruz.
Neden ben liseli olamıyorum da, Leyle ve Hatice oluyor?
Neden ben yalan söyleyerek sinemaya gidiyorum da, Hatice rahatça gidiyor?
Neden bazıları her yaz tatile çıkıyor da, ben daha bir kere bile deniz görmedim?
Neden Gökhan’la rahat rahat konuşamıyorum, birileri görecek diye ödüm kopuyor?
Neden?
Sanki gerçek dünya Cine5’teki şifreli filmler gibi. Bize hep şifreli yayın, zenginlere hep net görüntü.
Biz o bulanık görüntüye sprey sıkıp amuda kalksak bile mutlu olamıyoruz, zenginler içinse zaten her şey renkli, parlak, net.
Sayfa 86
Böylesine güzel, böylesine sakin bir yerdeyken neden hâlâ mutlu olamıyorum? Kendimi neden bu kadar yalnız hissediyorum?
Sayfa 63Kitabı okudu
"Sen tam neden mutsuzsun, tatlım?"
"Bilmiyorum. Anlayamıyorum. Örneğin, Clifford'da çocuk bakımı kurslarını başlatan, her hazırlığını yapan bendim. Fikir be nimdi. Parayı ben buldum. Öğretmeni ben buldum. Dersler çok iyi gidiyor. Kendi kendime, mutlu olmam gerek, diyorum. Ama değilim. Benim için bir fark etmiyormuş gibi geliyor. Oturup kendime diyorum ki, Maria Gonzales'in bebeğini iyi bir aileye evlat olarak vermeyi sen başardın, şimdi mutlu ol. Ama olamıyorum. Hiçbir şey hissetmiyorum. Kendime karşı dürüst davrandığımda, yıllardır hissettiğim tek duygunun yorgunluk olduğunu görüyorum. Yalnızca yorgunluk. Sanki... herhangi bir his duyacak kimse kalmamış gibi."
