Merhaba, bugün sizlere Zamansız kitabının yorumu ile geldim Bu kitapta geçmişe, İstanbul'a özlem var... Bugüne biraz sitem var.
Süreyya Plajı, Bahariye, Moda, Beyoğlu..
Okurken ah nerde o eski günler diyoruz. Her şeyi hunharca tüketip, harcadığımız bu zamanda birazda olsa eskiye gidip eksik olan yanımızı dolduruyoruz Ne de güzel anlatılmış o sokaklar, sahiller.. Biraz da konusuna değinelim o hâlde
Peri, babası müteahhit, annesi ise çalışmayı bırakmış ev hanımı olan insanlardır. Babası, son zamanlarda biraz ilgisizleşmeye başlamıştır. Sıcak bir ramazan gününde ise Peri ve arkadaşı Ayşegül biraz dışarı çıkıp gezmek, hava almak istediler. Ayşegül gezmeye devam ederken Peri biraz dinlenmek isteyip Mabedin oraya gidip oturdu. Anneannesi çokça anlatıyordu buranın hikâyelerini, dedesi ile tanıştıklarını..
Peri, kalkmak üzereydi ki başı dönmeye başladı. Derken baygınlık geçirdi. Uyandığında kendisini 1950'li yıllarda buldu. Hiç tanımadığı bir aile, arkadaş ortamı.. Ne yapacağını nasıl geri döneceğini bilmiyor. Bilinmedik bir zamanda sıkışıp kalmıştı. Bugün ile geçmiş arasında kalmış ZAMANSIZ mıydı yoksa? Rüya mı görüyordu, gerçeği mi yaşıyordu?
Akıcı bir dil ile kitabın kalınlığını unutturup, su gibi akıp gidiyor Geçmişi okuyunca kendinizi orada hissediyorsunuz Kitapta sadece geçmiş değil, bugünün yapısına siyasi olaylarına da değinilmiş tabii ki.. Siz de geçmişe gitmek orada kalmak isterseniz okuyun derim Kitapla ve sevgiyle kalın
