Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Jules Verne'nin ilk defa bir kitabını okudum ne yazıktır ki yazarın bir çok okuyucunun bildiği ve okuduğu Denizler Altında Yirmi Bin Fersah isimli kitabını henüz okuma fırsatı bulamadım, yazarın kalemini sevdim en kısa sürede ilgi çeken bu yapıtını da okuyacağımı temenni ediyorum. Yazarın Doktor Ox'un Deneyi isimli bu kitabına gelirsek
“Şöyle diyenler var: ‘Engelli çocuk, Tanrı'nın bir armağanıdır.’ Bunu şaka niyetine söylemiyorlar. Bunlar nadiren engelli çocukları olan insanlar.
Bu hediyeyi aldığınızda, Tanrı'ya şöyle demek geçiyor insanın içinden: ‘Aa! Ne gereği vardı...’”
Herkese merhaba
Bugün, ilk sayfasından itibaren boğazımda bir yumruyla okuduğum Nereye Gidiyoruz Baba? kitabı ile geldim.
Kitap, iki çocuğu da fiziksel ve zihinsel engelli olan bir babanın; Jean Louis Fournier’in komedyen olmasının da üslûbuna kattığı etkiyle, kendi iç dünyasını, ruh halini kara mizah yoluyla anlatması aslında.
Her doğum ne yazık ki sağlıklı bir bebekle neticelenmiyor. Ailemizi seçemediğimiz gibi, evlatlarımızı da seçemiyoruz. Yazar kitabıyla bunu iliklerinize kadar hissettiriyor. Kitabını asla okuyamayacak, okusa da anlamayacak evlatlarına bir hatıra diye yazmış ama herkese ağır bir ders niteliğinde.
Yazarın kalemiyle iyiki tanışmışım ama ilk kitabım bu olmasaydı keşke, beni darmadağın etti
Nereye gidiyoruz baba - Jean Louis Fournier
Nasıl başlayacağımı bilmiyorum. insan hüzünleniyor, birazda haline şükür ediyor. Genetik bir şansızlık mı yoksa sadece kader mi yada bir imtihan mı ,böyle bir imtihanla baş edebilir mi insan .iki engelli çocuğun bakımı anne bırakıp gidiyor hiç iyileşme ümidi yok zor . İnsan acılarını ruhunda hisseder. Baba olmak zor ama böylesi de çok zor. Bazısına hayat acımasız davranıyor bunu kağıda dökmek de zor , belki bir gün bende çektiğim acıları yazarım belki tefecileri ,şerefsizleri kahpeleri anlatırım . Hayat böyle burası cennet değil. Kısacık bir kitapta tarifsiz bir şey bu, insanı mutsuz etmek için değil kesinlikle anlatmak için yazılmış içini dökmek için ruhunu ortaya koyuyor kesinlikle şahane bir kitap şiddetle tavsiye ederim
❝ Nereden geldik? Nereye gidiyoruz? ❞
Öncelikle şunu söylemek isterim ki beni düşünmeye ve araştırmaya sevk eden mükemmel bir eser. Dan Brown’un son kitabı ve benim de yazardan okuduğum ilk kitap.
Kitapta fazlasıyla sanat, tarih gibi konulardan bahsedilmiş. Özellikle sanat ve mekan betimlemeleri ustaca kaleme alındığı için kitabı okurken bir yandan da elimden telefonu eksik etmedim. Her yeni eserde araştırıp yeni bilgiler edinmek için mükemmel bir kitap. Ayrıca Nietzsche, Churchill gibi isimlerin sözlerine de yer verilmiş.
Ateist bir teknoloji dahisinin dünya üzerindeki tüm dinleri yıkıp geçecek bir sırrı keşfettiğini açıklamasıyla olaylar başlıyor. İnsanlık tarihinin bilinmeyen iki denklemi olan “Nereden geldik? Nereye gidiyoruz?” sorularına cevap arayanlar için merak uyandırıcı bir konusu var.
Konunun ağırlığına rağmen okuyucuyu yormadan akıp giden, sürükleyici bir kitap. Her bölümü bitirdiğimde “acaba diğer bölümde ne olacak?” diyerek elimden bırakamadım.
Kitabın sonunda sır perdesi aralandığında, aslında pek de ihtimal vermediğim bir sonuçla karşılaştım. Ve bu sonuç aslında gerçekte de uzak olmadığımız bir ihtimal. Genel olarak değerlendirdiğimde rahatlıkla tavsiye edebileceğim bir kitap diyebilirim. Keyifli okumalar dilerim.
Dünyada ol, ama dünyaya ait olma..!
Esselâmu aleyküm ve rahmetu'llâhi ve berekâtûhû.
Bismillahirrahmanirrahim..♡
"Dünyaya Geldim Gitmeye" ,Uzun zamandır okumak istediğim kitaplardan biriydi. Kapağın güzelliği olsun, kitabın adının beni kendine çekişi olsun, Kitabı nerde görsem ; " İnşaAllah bir gün bana da nasip olur okumak " diyordum. ( Sonuçta hepimiz
Zaman zaman hüzün, zaman zaman öfke, zaman zaman da kıskanç duygularla yazılmış hüzünlü bir kitaptı. Hüzün var çünkü iki evladı da engelli olan ve birini küçük yaşta kaybetmiş bir babanın tüm bunlarla baş etmeye çalışmasını görüyoruz. Öfke var çünkü neden benim iki çocuğum da engelli, neden ben bu zorluklarla yaşamak zorundayım diye sürekli sorgulayan bir baba var karşımızda. Ve evet kıskançlık da var çünkü etrafında sağlıklı çocuklarını okula götüren, onlarla eğlenen, gülen diğer ebeveynleri görmek yazarımıza bazen ağır geliyor. Kitap Jean-Louis Fournier'ın kendi çocuklarını anlattığı bir öz yaşam eseri. Hissettiği hiçbir duyguda onu yargılamadım, okurken zaten sürekli empati yaparak okuyorsunuz. Bir yandan çocuklarının engelleri yüzünden ne kadar zor bir hayat yaşadıklarını düşünerek çocuklara ayrı, eşi terk ettiği için çocuklarına tek başına bakmaya çalışan yazara ayrı üzülüyorsunuz. Dışarda gördüğümüz vakit istemsizce gözümüzü dikip baktığımız engelli hayatların arka planında çok zor yaşantılar gizli. Hem yaşayan hem de tanık olan için. Yazarın anlatımı gerçekten çok içten ve kalemi inanılmaz akıcı. Daha önce de Asla Kimseyi Öldürmedi Benim Babam kitabıyla yazarla tanışmıştım ve her iki kitabı da başladıktan bir saat sonrasında bitiyor zaten. Kısa ama oldukça öz. Kitaplarının kapağını kapadıktan sonra yazarın anlattıklarını içinizde hissediyor ve elinizde olmadan hüzünleniyorsunuz. Diğer kitaplarıyla da mutlaka yazarı okumaya devam edeceğim ve size de mutlaka tavsiye ederim.
216 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
neden bu kadar uzun sürede okuduğumu bilmiyorum?
bu kitabı okurken sürekli başka kitaplarda okuduğum için bir noktada odağımı toplayamadım sonradan çok akıcı geldi ama.
kitap, adada yaşayan Alec' in hayatini anlatıyor. sakın ve durgun bir yaşama sahip.Sürüp giden bu sakin yaşam elektronik aletlerin birdenbire çalışmayı bırakmasıyla altüst oluyor. Alec’in aklına gelen şey beklenen nükleer felaketin sonunda gerçekleştiği. Elektrikten, internetten, dolayısıyla tüm iletişim kanallarından yoksun kalınca dünya ile tüm bağı da kopmuş olur. Daha sonra adada komşusuyla tanışır. Komşusuyla birlikte yaşananlari tartıştısirlar ve Alec yaşanan her olayı günlüğüne yazar.
kitabın dilinin ağır olduğunu düşünmüyorum ama cümlelerin geneline baktığımızda çok felsefik ve okunması zordu. beni çok dusundurdugunu söyleyebilirim.
Teknolojinin olmaması yaşadığımız dunyadan ne kadar uzakta olduğunu da gösteriyor.
"Kin ve nefret duyguları sürekli yükseliyor, teknoloji de onlara zincirlerinden boşanıp her şeyi yok etmelerini sağlayacak araçları -bazen bile bile, bazen hiç farkında olmadan- hazırlıyordu. (s.197)"
ana karakterin yalnızlık duygusu o kadar iyi işlenmiş ki kitabı okurken hep griyi bulutlu bir havayı içime çekiyormuş gibi hissettim.
varoluş, yaşadığımız toplum, benliğimiz, sorunlarımızla basa cıkabilme yönümüz, insanlarla olan ilişkimiz gibi birçok felsefeye değiniyor. bir alıntıyla bitirmek istiyorum :
Biz kimiz? Nereye gidiyoruz? Ne olmak istiyoruz? Nasıl bir dünya inşa etmek istiyoruz? Ve bunu hangi değerlere dayanarak yapacağız?” (s.207)
Bence bazı şeyler zirvede bırakılmalı yazar da öyle yapmış saolsun ilk iki kitaptan sonra kurgular her ne kadar muhteşem olsa da konunun komplo teorisi adı altında, karakterlerin bile hep din çatışmasından varlığını sürdürüp, eli maşalı kiralık katillerimizin ( kendini mezhebine adayan her günahını Tanrı'ya ibadet sayan ) , kendini tekrar etmesi beni sıkmıştı açıkçası. Kayıp Sembol'de Langdon sonunda öldü diye düşünüp Cehennem ve Başlangıç kitaplarında yazarın tabiri caizse kendini aşması beni mutlu etti. Çok güzel ve akıcı bir kitaptı nasıl bittiğini anlamadım. Langdon'un öğrencisi Edmond Krisch, hepimizin aklımız ermeye başladığı andan itibaren kendimize ve çevremize sorduğu " Nerden Geldik " ve "Nereye Gidiyoruz" sorularına cevap bulup bunu dünyaya açıklayacağı gece katlediliyor. Açıklandığında dinsel inançları ve bilim dünyasını derinden sarsacağı kesinlik kazanan sırrın açıklanması için müstakbel İspanya Prensimizin nişanlısı Ambra'yla Prof. Langdon olayın peşine düşüyorlar. Çağın çok uzağında olmayıp aynı zamanda bir o kadar da uzağında olan yapay teknolojik arkadaşımız Winston Beye ortalığı karıştırıp , düzenleme çabalarından dolayı tebrik ediyorum :)) Evrenin sırrı kanunlara dayanıyorsa , kanunları yapan kimdi?