Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Nereye Gidiyoruz Baba?
Fournier bu kitabında fiziksel ve zihinsel engelli iki oğlu, Mathieu ve Thomas'ı anlatmaktadır. Engelli çocuk sahibi bir baba olarak psikolojik ve sosyolojik olarak yaşadığı zorlukları mizahı da ekleyerek okuyucuya aktarıyor. Kitabın bazı cümlelerinde, farklı iki zıt duyguyu yazar yaşıyor ve okuyucuya da yaşatıyor. Buna Fournier farkı diyebilirim.
Şimdiye kadar yazılmış, engelli bireyi anlatan kitaplardan çok farklı olduğunu düşünüyorum. Engelli sahibi ebeveynin hislerini, çekinmeden, dürüstçe dile getiriyor. Rutin hale gelmiş bazı davranışlarımızla bazı insanları yaraladığımızın farkında olmadığımızı bize farkettiriyor.
Okuma listesine eklenmesi gereken bir kitap...
Jules Verne'nin ilk defa bir kitabını okudum ne yazıktır ki yazarın bir çok okuyucunun bildiği ve okuduğu Denizler Altında Yirmi Bin Fersah isimli kitabını henüz okuma fırsatı bulamadım, yazarın kalemini sevdim en kısa sürede ilgi çeken bu yapıtını da okuyacağımı temenni ediyorum. Yazarın Doktor Ox'un Deneyi isimli bu kitabına gelirsek
“Şöyle diyenler var: ‘Engelli çocuk, Tanrı'nın bir armağanıdır.’ Bunu şaka niyetine söylemiyorlar. Bunlar nadiren engelli çocukları olan insanlar.
Bu hediyeyi aldığınızda, Tanrı'ya şöyle demek geçiyor insanın içinden: ‘Aa! Ne gereği vardı...’”
Herkese merhaba
Bugün, ilk sayfasından itibaren boğazımda bir yumruyla okuduğum Nereye Gidiyoruz Baba? kitabı ile geldim.
Kitap, iki çocuğu da fiziksel ve zihinsel engelli olan bir babanın; Jean Louis Fournier’in komedyen olmasının da üslûbuna kattığı etkiyle, kendi iç dünyasını, ruh halini kara mizah yoluyla anlatması aslında.
Her doğum ne yazık ki sağlıklı bir bebekle neticelenmiyor. Ailemizi seçemediğimiz gibi, evlatlarımızı da seçemiyoruz. Yazar kitabıyla bunu iliklerinize kadar hissettiriyor. Kitabını asla okuyamayacak, okusa da anlamayacak evlatlarına bir hatıra diye yazmış ama herkese ağır bir ders niteliğinde.
Yazarın kalemiyle iyiki tanışmışım ama ilk kitabım bu olmasaydı keşke, beni darmadağın etti
Nereye gidiyoruz baba - Jean Louis Fournier
Nasıl başlayacağımı bilmiyorum. insan hüzünleniyor, birazda haline şükür ediyor. Genetik bir şansızlık mı yoksa sadece kader mi yada bir imtihan mı ,böyle bir imtihanla baş edebilir mi insan .iki engelli çocuğun bakımı anne bırakıp gidiyor hiç iyileşme ümidi yok zor . İnsan acılarını ruhunda hisseder. Baba olmak zor ama böylesi de çok zor. Bazısına hayat acımasız davranıyor bunu kağıda dökmek de zor , belki bir gün bende çektiğim acıları yazarım belki tefecileri ,şerefsizleri kahpeleri anlatırım . Hayat böyle burası cennet değil. Kısacık bir kitapta tarifsiz bir şey bu, insanı mutsuz etmek için değil kesinlikle anlatmak için yazılmış içini dökmek için ruhunu ortaya koyuyor kesinlikle şahane bir kitap şiddetle tavsiye ederim
Dünyada ol, ama dünyaya ait olma..!
Esselâmu aleyküm ve rahmetu'llâhi ve berekâtûhû.
Bismillahirrahmanirrahim..♡
"Dünyaya Geldim Gitmeye" ,Uzun zamandır okumak istediğim kitaplardan biriydi. Kapağın güzelliği olsun, kitabın adının beni kendine çekişi olsun, Kitabı nerde görsem ; " İnşaAllah bir gün bana da nasip olur okumak " diyordum. ( Sonuçta hepimiz
Zaman zaman hüzün, zaman zaman öfke, zaman zaman da kıskanç duygularla yazılmış hüzünlü bir kitaptı. Hüzün var çünkü iki evladı da engelli olan ve birini küçük yaşta kaybetmiş bir babanın tüm bunlarla baş etmeye çalışmasını görüyoruz. Öfke var çünkü neden benim iki çocuğum da engelli, neden ben bu zorluklarla yaşamak zorundayım diye sürekli sorgulayan bir baba var karşımızda. Ve evet kıskançlık da var çünkü etrafında sağlıklı çocuklarını okula götüren, onlarla eğlenen, gülen diğer ebeveynleri görmek yazarımıza bazen ağır geliyor. Kitap Jean-Louis Fournier'ın kendi çocuklarını anlattığı bir öz yaşam eseri. Hissettiği hiçbir duyguda onu yargılamadım, okurken zaten sürekli empati yaparak okuyorsunuz. Bir yandan çocuklarının engelleri yüzünden ne kadar zor bir hayat yaşadıklarını düşünerek çocuklara ayrı, eşi terk ettiği için çocuklarına tek başına bakmaya çalışan yazara ayrı üzülüyorsunuz. Dışarda gördüğümüz vakit istemsizce gözümüzü dikip baktığımız engelli hayatların arka planında çok zor yaşantılar gizli. Hem yaşayan hem de tanık olan için. Yazarın anlatımı gerçekten çok içten ve kalemi inanılmaz akıcı. Daha önce de Asla Kimseyi Öldürmedi Benim Babam kitabıyla yazarla tanışmıştım ve her iki kitabı da başladıktan bir saat sonrasında bitiyor zaten. Kısa ama oldukça öz. Kitaplarının kapağını kapadıktan sonra yazarın anlattıklarını içinizde hissediyor ve elinizde olmadan hüzünleniyorsunuz. Diğer kitaplarıyla da mutlaka yazarı okumaya devam edeceğim ve size de mutlaka tavsiye ederim.