‘Düzen’den memnundu halk… Hala öyle.
Kurtarılma talebi yoktu.... Hiçbir zaman olmadı.
Oysa senin derdin onun insanca yaşamasıydı.
Savaşın onun içindi.
Sen onun için savaşırken o ne yaptı?
Seni aradı dağ-taş jandarmaya teslim etmek için.
Hala faşizmden yana onlar.
Hala düşmanlar güzel olan her şeye.
Hala çirkinden yanalar.
Hala iyilerle savaşıyorlar.
Bu halk için mi öldün sen çocuk?
Değdi mi?
Birhan Eroğlu 'nun dizeleriyle başlıyayım tarıhın bu kara lekeli durumuna..
"1968'ler. Yazılı tarihin en barbar asrının en umutlu, en ışıklı, en cesur günleriydi. Coşkun bir devrimci dalganın bütün dünyayı sarstığı, onlarca ülkede milyonlarca insanın ayağa kalkarak, "Gerçekçi ol, imkansızı iste," diye haykırdığı günlerdi...
Böyle bir dünyada, Denizler de özgürlük bayrağını Türkiye'de yükseklere taşıdılar. ABD'ye, NATO'ya, yurtlarını yerli ve yabancı sermayeye peşkeş çekmek isteyenlere en iyi cevabı eylemleriyle, yürüyüşleriyle, cesaretleriyle verdiler."
"acılardan zevk alan insanlar mı çoğalmış?..
(S:210) 
Darağacında Üç Fidan
"Somut hiçbir yasal dayanak olmadan Deniz'i, Yusuf'u, Hüseyin'i ve nice arkadaşlarını idamla yargılayıp, "Asalım, asalım!" çığlıklarıyla darağacına göndererek özgürlük ve bağımsızlık mücadelesini boğmaya çalıştılar..."
Nihat Behram 'ın kalemınden üç fifandan geriye kalan acıyı hüznü okuduk, yüreğimiz yandı bır kere daha..
"Biz şahsi hiçbir çıkar gözetmeden, halkımızın bağımsızlığı ve mutluluğu için savaştık!""
95 syf.
10/10 puan verdi
Öğretmeni dermiş ki;
Kalabalıkta sessiz ve dalgın...Çoğunlukla yalnız Sait Faik ...
Bana öyle geliyor ki; pek çok yazarı sıklıkla kendimizle bütünleştirdiğimiz şahsiyeti yüzünden severiz. Onu tanıdıkça aramızdaki bağ kemikleşir ve daha fazla merak duyarız iç âlemine. Çünkü insanın âlemindekiler yansır ancak kalemindekine..
Daha önceki 
Vüs'at O. Bener , 
Dost incelememde Sait Faik hayranlığımın gelişiminden sizlere bahsetmiştim.
Şüphesiz Edebiyat dünyamızdaki yeri ve önemi sarsılmaz biridir Sait Faik Abasıyanık. Sarnıç ; 2. öykü kitabıdır ve dönemin insan profili günümüze halen ışık tutmaktadır.
Kitapta 1934-1954 yılları arasında yazdığı, kimi çeşitli dergilerde kimi de ilk kez burada karşımıza çıkan öyküler mevcut. On altı öykü...
On altı mekan içinde ayrı kişiler ve aynı kişide bırakılan nice emareler.
Sarnıç , Beyaz Altın , Bir Karpuz Sergisi,Loğusa ve Ormanda Uyku beni en çok etkileyenler..
Hele Loğusa hiç alıntı yapamadığım öyküsü... Ancak okurken hissedilesi... ve belki de hala daha bir yerlerde kadının gerçeği..
Sözü uzatmadan ve yormadan Sait Faik okuyun derim. Zira Edebiyat dünyamızın bu nadide köşesine kurulmadan kıyısından gelip geçersiniz. Vesselâm.
