Asya
@nightreadbook
sakarım, sık sık çarpar deviririm yazgımı
105 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
"Sana elma gönderiyorum, çürüyor. Sana ayva gönderiyorum, kararıyor. Sana beyaz üzüm yolluyorum, hepsi yolda bozulmuş. Sana gözyaşlarımı yolluyorum."
Eternity and a Day (Theo Angelopoulos, 1998)
Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir anın
Parçalanmaz akışında.
Ahmet Hamdi Tanpınar, ne içindeyim zamanın
bir bile değildim, hiç oldum
ne utanç kaldı ne korku ne bağ
aşkı istedim
öyle yürekten istedim, yürek eridi
Gülten Akın, ses gölge
Okur Takip Önerileri
Kendime hiç, ben neyim sualini sormamış gibiyim.
Ahmet Hamdi Tanpınar, günlükler
niçin benim hâlâ durduğum ve kendimi bağlı hissettiğim bir yer gibisin?
Maurice Blanchot, son insan
Denizlerimiz var, güneş içinde;
Ağaçlarımız var, yaprak içinde;
Sabah akşam gider gider geliriz,
Denizlerimizle ağaçlarımız arasında,
Yokluk içinde.
Orhan Veli Kanık, içinde
"Herkes kendinden çok şey umar, herkes kendinin hayal kırıklığıdır."
Şule Gürbüz, zamanın farkında
"Kendi olmayanın hayatı da olmuyor mu yoksa?"
Şule Gürbüz, zamanın farkında
güçlü bir el silkeledi beni sonra
sanırım tanrı'nın eliydi.
sayamadım kaç ah döküldü dallarımdan.
Didem Madak, ah'lar ağacı
Artık arama o ağaçları
Altında hiç kimse yok artık
Yalnız beyaz örtüde gölge ve ışık.
Bir yanıp bir sönüyoruz.
Melih Cevdet Anday, arama o ağaçları
Ah, kimselerin vakti yok
Durup ince şeyleri anlamaya
Gülten Akın, ilkyaz
"atla suya" dedim, atladı. yüzme bilmiyordu. biz onu çıkarana dek neredeyse boğuluyordu. onu çekip sudan çıkardım diye bana öyle minnet duydu ki, "atla!" diyenin ben olduğumu hepten unutmuştu.
John Steinbeck, fareler ve insanlar
Bir yarayı
sarmak
Yaranın neden olduğunu
sormamak
Yalan söylenebilir
Yıkıcı
Güven Turan, CLV
Gene biliyordu ki her ömrü kemiren bir yığın ihtiras, erişmek, ele geçirmek kaygıları hayatı boyunca bu saadeti kendisinden gizlemişti. Şimdi ise bütün defterler dürülmüş, hesaplar kapanmıştı. Ne kadar kuvvetli olursa olsun, ufukta kendisini çekecek hiçbir serap, hiçbir aldatıcı ışık yoktu. Bir adım atar atmaz kendisini yutacağını bildiği bir karanlığın eşiğinde, duvarları dış dünyaya kapalı bir bahçede bir akşam gülünü koklar gibi yaşıyordu.
Ahmet Hamdi Tanpınar
