Mutlu anlardan geriye kalan
eşyalar, o anların hatıralarını, renklerini, dokunma ve
görme zevklerini bize o mutluluğu yaşatan kişilerden çok
daha sadakatle saklarlar.
Aslında kimse, onu yaşarken hayatının en mutlu ânını yaşadığını bilmez. Bazı insanlar kimi çoşkulu anlarında hayatlarının o altının ânının "şimdi" yaşadıklarını içtenlikle (ve sık sık) düşünebilir ya da söyleyebilir belki, ama gene de ruhlarının bir yanıyla bu andan da güzelini, daha da mutlu olanını ileride yaşayacaklarına inanırlar. Çünkü özellikle gençliğinde, hiç kimse bundan sonra her şeyin daha kötü olacağını düşünerek hayatını sürdüremeyeceği gibi, insan eğer hayatının en mutlu ânını yaşadığını hayal edebilecek kadar mutluysa, geleceğin de güzel olacağını düşünecek kadar iyimser olur.