Kaybedilmiş dostlar,yitirilmiş beraberlikler,kazanılmış kalpler,ölenler ve geri dönenler arasında herkesin ömrü,kendi şiiri.Bazıları incinir,bazıları incitir.Kırılır ve kırar insan.Gider ve kalır…Unutur ya da unutulur…Bir gün herkes,her duygu,her eşya gibi yerini değiştirir.
Çok seviyorum diyen,hiç sevmiyorum diyebilir.Gidebilir,terk edebilirler insanlar seni…
Buzu,küle çevirebilir;şaşırma.
Sen,
De ki; insandır,yapar.
Kapını sıkı ört,ışığı kapat, ve dinlen.Derin nefesler çek hayatının kalan tarafından.Ruhunun üzerine biraz zaman şer,benliğini yavaş yavaş onaracaktır zaman.Hayatının geri kalan tarafındaki zamana fırsat ver.
Yastığına yanağını öptür.Gecenin karanlığıyla barış,kitap al,balık besle,not yaz,takvim yap kendine.Kendini biriktir.
Bir gün elbet geçecek ve sadece geçene kadar üzül…Kaybettiklerinin ustası olduğunda,kalbinin sevilmemiş ve kırılmamış yerleri yüzüne gülümseyerek.Gün gelecek, o gülümsemeyi bir başkası keşfedecek.
