Elimizde yalnız kitaplar var. Hepsi o kadar. ama onlar da karşılıklı ilişkilerimizdeki canlı söyleyişlerin yerini alamaz. izin verirseniz belki pek isabetli olmayan bir karşılaştırma yapacağım: kitaplar nota okumaya, konuşma ise şarkı dinlemeye benzer
Sayfa 30Kitabı okudu
Güzeldi, hasretliydi
İçimde bir şeyler varken yüzün.
Şimdi çok önceden dinlediğim bir şarkı gibisin
Dinlerken
Hayal ibriğinden yavaşça akar hatıralarım.
Bir damlamsı ezgiyle
Ufak bir nota köşesiyle
Uyanır, uyur olan
Senden kalan,
Bir derin dalışa bakar
Bulmak tekrardan seni, beni ...
Her milletten bir şarkıyı
Asmışım hepsini
Bir yerlerine
Zamanında senin.
“Kitap nota gibidir, sohbet ise şarkı söylemek gibi.”
Kitaplar nota okumaya, konuşma ise şarkı sözüne benzer.
Nota bilmeyen besteciler ve farklı notalamaları..
Daha yakın dönemlerde nota bilen ve yazan ve eserlerini bizzat notaya geçirmiş olan yirminci yüzyıl Türk musikisi bestecileri arasında besteledikleri bir eserin birbirinden farklı versiyonlarını şahsen yazmış ve yaymış olanlar dahi vardır. Refik Fersan (1893-1965) bu duruma iyi bir örnektir. Refik Fersan bazı peşrev ve saz semailerini çeşitli dönemlerde ufak tefek melodi farklılıklarıyla bizzat kaleme almış ve yayınlamıştır. Dolayısıyla kendi eserlerinin az ya da çok farklı versiyonlarını kendi eliyle oluşturmuş ve yaymıştır. Keza Lem'i Atlı (1869-1945) da aynı şeyi yapardı. Daha doğrusu, nota bilmeyen bu büyük şarkı bestecisi bir şarkısını okur, onu bir tanıdığına notaya aldırır, sonra da altına imzasını atardı. Ayni şarkısını bir başka tanıdığına ise biraz farklı bir şekliyle okur, notaya aldırır ve yine altını imzalardı. Yirminci yüzyılın bir diğer önemli şarkı bestecisi Bimen Şen’in (1873-1943) durumu da bundan hiç farklı değildi.
Sayfa 120Kitabı okudu
Düşünsene yumruk kadar bir kalbin içinde; saniyede bir sen sen diye bir tıklama,her arttığında adın, aşkın yankılanıyor. Varmı bundan güzel bir nota. Varmı yaşattıkların kadar güzel bir şarkı. Varmı bu kalp gibi bir sanatçı, gördün mü daha önce böyle bir şaheser.