Emile Ajar, nam-ı diğer Romain Gray...İlk kez okudum,son olmayacak...Ötekilerin kitabı, tamamen ötekilerin kitabı.Momo bir fahişenin 10 yaşındaki oğludur, Fransa'da o dönem fahişelerin çocuk doğurması yasak olduğu için fahişelerin çocuklarına bakan, kendi de eski bir fahişe olan Madam Rosa tarafından bakılmaktadır.Madam Rosa Polonya'daki Nazi kamplarında kalmış bir kadındır.Orada yaşadıkları ile yüreğine işleyen korkuya sürekli şahit oluyoruz.Kitap Momo'nun Madam Rosa ile yaşadığı yılları anlatırken aslında ötekilerin de sesi olmuş ve bunu muzip, eğlenceli bir dille anlatmış.Fransa'ya göç etmiş Müslüman Arapların,fahişelerin,mülteci Afrikalıların,Yahudilerin,travestilerin kültür mozaiği ile renkli bir karakter tablosu oluşturmuş yazar.Özellikle bu insanların birbiri ile paylaşımı çok güzeldi.Momo yaşına göre çok büyük sorunlarla yüzleşir, özel bir çocuktur, zor bir hayatı vardır.Madam Rosa ile birbirlerine gerçekten bağlı olduklarını görürüz.Oldukça zor olaylar,büyük dertler Momo'nun ağzından sıcak ve samimi bir şekilde anlatıldı, kitap nasıl bitti anlamadım.Kitabın başından sonuna hakim olan yalnızlık duygusu içimi titretti.Ama sonu var ya o sonu beni mahvetti, dudağımda hafif bir gülümseme ile okuduğum kitabı gözyaşları içinde bitirdim.Bu arada yazarımız Fransa'nın prestijli ödülü Goncourt'u jüriye oyun oynayarak iki kez almayı başarmış (bir kez verilebiliyor) nadide bir kişilik.Kitap da güzel, çok güzel...