Ne kadar sık bakarsa baksın, bütün o insanların, çizgi pijamalarını giymiş onca insanın neden orada olduklarını düşünmek aklına bile gelmemişti.
Sayfa 93Kitabı okudu
hiç yaşamadan eski istanbul özlemek
“Sokaklarda, bahçelerde gerçek kuşlar ve çiçekler vardı o zamanlar. Bir de sıcacık
dostluklarımız, Sümerbank basması büzgülü eteklerimiz, iki yanına körpe akasyalar dikilmiş
sokağın orta yerinde oynadığımız dokuz taş, seksek, beş dönme on şapşap, yakartop
oyunlarımız... Hangi evde kurabiye yapıldığını koklaya koklaya bulduğumuz; gül diplerine,
ağaç kovuklarına, tahta çitlerin köşelerine sinmiş küçük sırlarımızı başkalarına aktardıkları
için arkadaşlarımızla tövbeli yeminli küsüp sonra barışmak için yedi sokağın yedi köpeğine
ekmek dağıttığımız; çizgi filmlerdeki küçük sevimli yaratıklar gibi tek sıra olup çilek
tarlalarının arasından Boğaz kıyılarına indiğimiz, Arnavutköy’de, Bebek’te denize
daldığımız... Burası mıydı gerçekten?”
«Eğer sadece sonucun önemli olduğunu düşünüyorsan, süreci umursamıyorsun demektir… Ama medeniyet dediğin şeyi o süreç oluşturur.»
Sayfa 237
«Bu çocukların, okuldan kaçmak ve hapishaneyle flört etmek, dışında gurur duyduğu tek bir şey var! O da mahalleleri! İnanabiliyor musun? Bu, milliyetçilikten bile daha sefil bir şey…»
Sayfa 235
Pek sık "seni seviyorum"
demiyordu Adam...
Kadın sevmediğini düşünüyordu...
Bir gün kadın
"Seni seviyorum
Cevap ver bana" dedi...
"Ne deyim sana" dedi adam...
Sende söyle
"seni seviyorum de" dedi kadın...
Adam gülümsedi ve...
"Gülünce gözlerin kısılıyor,
O güzel gözlerinin kenarlarında
dört çizgi var...
En çok canın, canı yanan birini
görünce acıyor..
Ağlayacağın an dudakların titriyor,
iki kaşının arası çukurlaşıyor...
Ezbere biliyorum seni kadın:
Santim, santim ezberledim...
Sen iki kelimenin peşinde
bense ruhunun esiri..."
Kadın sustu...!!
#şiir #aşk
Keşke o kadar basit olsaydı! Keşke bir yerlerde sinsi sinsi kötü işler çeviren birileri olsaydı da yapılması gereken tek şey, onları geri kalanımızdan ayırt edip yok etmek olsaydı. Ama iyi ile kötüyü ayıran çizgi her insanoğlunun kalbinden geçer. Kim kendi kalbinin bir parçasını yok etmeyi göze alabilir ki?
ALEXANDER SOLZHENITSYN
Huzursuzluk
" Biz buraya gelenlere sıyrılmak istedikleri dünyadan farklı bir dünya sunmak için varız. Kapıdan girenler hem o dünyada olacaklar hem de dışında kalabilecekler. Tam bir çizgi. O çizgi de durmanızı beklerim. Müzik ve lezzetlerden oluşan bir çizgi bu .
Sayfa 162 - PuntaKitabı okudu
«Bazen seni düşünüyorum… Yıllar önce pazar günleri kilisede giydiği takımını giyip de babamdan beni istemeye gelen o sessiz genç adam nereye gitti? Hayat, gerçekten seni yıpratmak… Tren gibi ezip geçmek zorunda mıydı..? … Ve sen, bütün hayatımı geçirdiğim o aptal, iğrenç, duyarsız, egoist adama dönüşmek zorunda mıydın?»
Sayfa 208