artık biliyordu ki geçirilecek bir şey değildi gün, yiyecek aramak ya da her ne içinse vakti geçirmek, kurmalı bir mekanizma gibi sarıldığın yönün tersine ancak yayınca ilerlemek, geri çekilip ilerlemek, çekilip ilerlemek, günden güne, gelecek diye yerinde saymak. uykunun sabaha çıkmaktan öte imkânları o yayın eksenine sığmamış. zaman, hareket ettiği duralayışından varsayılan gacur gucur bir dişli. kimine göre onu kuran tanrının ta kendisi, kimine göre doğa. üstünde yürüdüğü upuzun çizgi, yılanlarınkinden çok farklı, cansız bir çizgi, bu yüzden enine de olsa dikine hissedilen, kesmek için bilenmiş iştahı, sesi, neşeyi, otları, ağaçları, tüyleri, yolları, çatlakları, her şeyi. oysa gün ne batıp çıkan ne bir bir eklenen ve ne de gün. yılanların çizgisi işte böyle geniş ve kıvrık.
Sayfa 52Kitabı okudu
Çok değerli bir dosttan
İnsanlar arasında yaşamak ve insanca yaşamak arasında ince bir çizgi olduğunu, unutmamak gerek, gerçekten neden yaşadığını bilmeyen bir çok insan var hayatımızda, kendi yoluna ışık olmayan senin yoluna ışık olacağını düşünüyor, buna inanmak aptalca dimi, bende öyle düşünmüştüm, ne yaptığını ne yapacağını nasıl yaşayacağını bilmemek, ölmektir hiç yaşamamaktir, ne kadar saçma bir hayatınız olduğunu bir düşünsenize, hep aynı şeyler, hep aynı düşünceler, hep aynı gitmeler gelmeler, bir türlü bitmeyen saçma şeyler, şarkılar fotoğraflar medyalar hep gözünün önünde bir türlü gözünü ayırmadığın o küçücük elindeki telefon senin hayatını yok ettiğini söylüyor, sende kahkaha atarak onu karşılıyorsun ya, helal olsun başka söyleyecek söz bulamıyorum umarım bir gün bu rüyadan uyanır kendi, yolunu bulursun.
Esere geçmeden önce yazar hakkında bilgi vermem gerekirse 
Albert Camus 7 Kasım 1913' te Fransız sömürgesi Cezayir' de doğmuştur. Babası o daha küçükken I. Dünya Savaşı'nda ölmüştür. Annesi, büyükannesi, kardeşleri ve felçli dayısı ile küçük bir evde yoksulluk içinde yaşamıştır. Bu Camus' nün hayatındaki ilk zorlu mücadelesidir.
Zira zaman, sonsuza dek uzanan bir tuğla gibi döşenmez. İlk ağlayışla son nefes arasında uzanan o düz çizgi, cansız birşeydir.
Sayfa 2
ÇOCUKLARIMIZI KİM EĞİTİYOR???
1980 öncesine gidiyorum. Ortaokul öğrencisiyim. Babam bizim evimize de televizyon aldı. Sadece TRT var ve yayınlar siyah beyaz. Günün birinde Charlie Chaplin’i keşfettik. Filmin başından sonuna katıla katıla kahkaha atarak izledik dört kardeş. Bir hafta sonu yine Charlie Chaplin filmi vardı ve saatinin gelmesini
İnsanlar genellikle dertlerinden kurtulmak için geleceğe kaçar;zamanın yoluna düşsel bir çizgi çeker,bu çizginin ötesinde o anki dert ve sıkıntılarının sona ereceğini sanırlar.
Mucizevi Kırmızı Patik
Layıkhan Özder hanımın gerçek hayatı romanlaştırarak kaleme alan #MucizeviKırmızıPatik eserini #okudumbitti.
Eseri elime aldığımda bir solukta okudum diyebilirim . Zamanın nasil geçtiğini fark etmek mumkun degil. Sade ve sürekleyici bir yapıt kaleme almış yazar.
Her ınsanın hayatı bir romandır deriz lakin roman olabilmesi onun güçlü bir
İbni Mesud ra’dan: “Rasulullah Sallallahu aleyhi ve sellerim bize bir çizgi çizdi ve buyurdu ki ; “İşte Allah’ın yolu” sonra bu çizginin sağına ve soluna da çizgi çizerek buyurdu ki; “ İşte bu yollardan her birinin üzerinde şeytan vardır ve kendisine çağırır.” Sonra şu ayeti okudu;
Şüphesiz bu, benim dosdoğru yolumdur. Buna uyun. ( Başka) yollara uymayın. Zira o yollar sizi Allah’ın yolundan ayırır. İşte sakınmanız için Allah size bunları emretti.” En’am-153
Sünnet ve Bid'at
Tek, uzun bir sıraydı ırgatlar. Alacalı bulacalı tespih
taneleri gibi... Dümdüz ovada insanlar küçücük
karıncalar gibi kalıyorlar. Uzaktan bakınca bu pamuk toplayanlar hiç kımıldamıyorlar, öyle duruyorlar. Öyle,
alacalı bulacalı bir çizgi, o kadar. Cansız, kıpırtısız sessiz.
Sanki bunların işi yalnız sarıya, koyu yeşile, pırıltıya, toza dumana kesmiş ovayı başka türlü nakışlamak.
Milliyetçilikten anarşizme lineer bir çizgi yok aslında. Sağdan gidip cüzdan bulmak da solladım sanıp yolda kalmak da yakışmaz ona. O yol illa ki bir yerde bitecek. O bitiş çizgisine varırken zikzaklar çizer, yolda biraz dinlenir, çeker kenara biraz halay çeker, kurşun yer belki biraz antik yunan askerinden ama ölmez, devam eder. İlkçağı geçer, ortaçağı geçer, allahın yolu biter mi.
"Sevgili sen gerçekten bu dünyada mısın yoksa paralel evrenlerden birinde misin nasıl emin olunur biliyor musun?" diye sordu Alper. Kendisine bir fizik sorusu sorulduğu zannına kapıldı önce Sedef. Yanıtı bilmediğini kabul edince, "Hımm!" dedi, "Birlikteysek gerçek dünyadayızdır ayrıysak orası paralel evrendir..." Alper artık açıklamasının Sedef'i hayal kırıklığına uğratacağını düşünerek sessiz kaldı. Lakin Sedef sordu: "Bilemedim mi?" "Senin dediğin gibi bebek. Ama bir yolu daha var aklında olsun, hemen bir plakçıya filan girip bakacaksın. Eğer Bab Dilın albümleri aynı kapakla, aynı şarkılarla basılmışsa ama üzerinde Bab Dilın yerine Rabırt Zimırmın yazıyorsa paralel evrendesindir." "Poff!" dedi Sedef. "Ne?" dedi Alper gülerek. Sedef etkilense kendi fikri gibi satacağı sözlerini derhal sahibine iade etti: "Bir çizgi romanda böyleydi çok güzel fikir bence. Bab Dilın'ın gerçek adı o ama gerçek adı ancak sahte evrende yazılı..." "Susar mısın?" dedi Sedef soğuk ve alaycı bir sesle; küçük yeğeninin annesine söylemesiyle işittiği ve kahkahalarla Alper'e anlattığı ânı taklit ederek. Alper güldü. Sedef'in onu böyle terslemesine bayılıyordu. Teneke kutulara ekili sebzelere, çiçeklere ilerlediler. Evin kapısı ve pencereleri beyaz yağlıboya ile boyanmıştı. Bu görüntünün kararmış ahşapla tezadı Sedef'e Japon geleneksel tiyatrosundaki oyuncuları çağrıştırıyordu hep.
Sayfa 194 - Sözler: Sakla bizi Üsküdar, Marmara sahilleriKitabı okudu
