Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Yaşar Kemal’in “O iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler. Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık.” sözü, insan çürümüşlüğünün tarihidir. Bu yazılarını derlediği kitapta, o güzel insanların harika eserlerinden yola çıkarak yurdum insanını, davranışlarını,eylemlerini yahut eylemsizliklerini, yaşama bakışlarını anlatıyor. Ve yine kızıyor, öfkeleniyor ,dertleniyorsunuz olan biten herşeyde kendi payınızında olabileceğini düşünüp .
Panoramik bir bakış sunuyor kitap ülke geçmişine, o dönemdeki insana ve bize dair.
Yaşar Kemal’in “O iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler. Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık.” sözü, insan çürümüşlüğünün tarihidir.
Kalemine çok geç kaldığım okurken hayıflandığım, ama bundan sonra o mürekkebi yalamış ve tadına varmış birisi olarak da asla bırakmayacağım bir isim #yaşarkemal
#binboğalarefsanesi kitabının arka kapağında aynen şu cümle geçiyordu. Yörüklerin yok oluşuna yakılmış bir ağıt... Ağıt ki ne ağıt dedim okurken. İliklerime kadar hissettim, sayafalarda ki yörüklerin çaresizliğini, parsellenmiş yerlerin küçük bir kıyısında yaşama mücadelesi verenlerin sömürülmesini, okurken çok canımı acıtsada hakikat işte dedim can yanmış ki yakıyor. Yakanlardan değilim, ama yananların acısını belki de bu yüzden anladım.
Betimlerine hayran kaldığım bu destansı romanda bir de demirci Haydar Usta'nın torunu Kerem ve güzeller güzeli Ceren'in hikayesinide serpiştirecek ruhunuza üstad.
248 syf.
·
Puan vermedi
O iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler. Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık diye üstadın sözleriyle başlamak istiyorum.
İçimizde "Yaşar" Kemal.
Yaşar Kemal Türk edebiyatının ulu çınarıdır. Toprağa saçtığı tohumlar birgün filizlenince nasiplenmek isteyen herkes istediği tadı alacaktır.
Edebiyatımızın en büyük çınarı, en
Ne zaman bir Yaşar Kemal okusam kendimi geniş bir ovada mis gibi bir doğa kokusunu içime çekerken bulurum. Bu ova Çukurova'dır. Yaşar Kemal uzun betimlemelerini muhteşem bir olay örgüsüyle birleştirip okuyucuyu kitabın içine çekmiş. Çok fazla Kahraman yok kitapta. Bunu her kitapta hazırladığım ''Kahramanlar Listesi'' ni tutmayışımdan anladım. Sarıoğlu Derviş Bey ile Akyollu Mustafa Bey'in asırlardır süren düşmanlıklarını anlatan bu eseri soluksuz okuyacaksınız. Ne diyordu Yazar: O iyi insanlar, o güzel atlara binip çekip gittiler.
Bir dostluğun kitabı aslında Abidin Dino'nun yazdıkları. Onun Nâzım Hikmet'e beslediği sevgi ve hayranlığa tanık oluyoruz bu satırlarda. Okurken öyle keyif aldım ki, dostluklarına imrendim. Bir yanda Türk Edebiyatı'nın en değerli isimlerinden biri olan Nâzım Hikmet, diğer tarafta ise çok önemli ressamlarımızdan Abidin Dino.
Kitapta Abidin Dino'nun Nâzım Hikmet hakkındaki düşüncelerini okuyoruz. Onu ne kadar çok sevdiğini her sayfaya ilmek ilmek işlemiş adeta. Nâzım Hikmet'in Dino'lara gönderdiği mektuplar da yer alıyor. Kâh hapishanelerde kâh Vera'nın yanında...
Aslında yine görüyoruz ki devlet eli silah tutandan çok eli kalem tutandan korkuyor. O yüzden koca vatana bir Nâzım sığdırılamadı. Susmadı Nâzım. Kendi bildiği yoldan yürümeye, fikirlerini paylaşmaya devam etti. Bu uğurda sevdiklerini kaybetti belki ama kendinden ödün vermedi.
Bu muhteşem dostluğa tanıklık etmelisiniz. Ben çok beğenerek okudum. Nâzım Hikmet'e olan hayranlığım gün geçtikçe artıyor. Yaşar Kemal'in de dediği gibi:
"O iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler.
Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık."
Yaşar Kemal- Demirciler Çarşısı Cinayeti
Yaşar Kemal benim için Anadolu’dur. O da en güzel ata binip gitti geriye ise yüz yıllardır var olacak İsmi ve kahramanları kaldı...
Bu kitaba başlamadan önce birçok makale okudum hakkında çünkü korktuğum bir kitaptı ne kadar İnce Memed’i okumuş olsamda bu kitaptan biraz ürkmüştüm ki “ o iyi insanlar o güzel atlara bindiler ve çekip gittiler” cümlesiyle başlayan bu kitap beni içine çabucak aldı. İki düşman ağanın azılı kavgalarını anlatıyor gibi görünse de aslında kitap başlı başına insanlığı anlatıyor özellikle o dönem bölgede yaşamış insanlığı. Bize anlatmak istiyor yazar atlar tepişirken eşekler ölür demek istiyor onu yaşanan trajikomik olaylarla gözler önüne seriyor. Ağaların mücadelesinde iki derebey mücadelesi görürüz Sarıoğlu ailesi ile Akyollu ailesinin kavgasını nasıl kan davası güttüklerini birbirlerine karşı ve o sorada ölen masumları görürüz. Biz görürüz ki ağaların nasıl gözlerini kan bürümüş bu yolda en yakın adamlarını bile nasıl harcadıklarını. Sıtma, açlık, zulum, hayınlık ve daha akla gelecek kaos her şeyi bu beş yüz küsur sayfada görürüz. Bu kötü olayların yanında doğa betimlemeleri ve karakterlerin içine kapanışını en fevkalade şekilde anlatma konusunda Türkiye’nin bir numarası olarak görürüm Yaşar Kemal’i. Son olarak Yaşar Kemal iyi ki varmış iyi ki o güzel ata binip gitmeden bizleri insanın piçine bırakıp gitmeden yazmış bu eserlerini.
Spoiler içerebilir(belki de içermez ki şu an ne yazacağımı bende bilmiyorum, üzüldüm bu efsane serinin bitmesine)
O iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler. Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık.
Öyle bir anlatımı var ki; İnce Memed 4 değil de İnce Memed 44 de olsa aynı aşkla, aynı duygularla daha da önemlisi yaşanarak okunabilirdi.
İnce Memedler bitmesin istiyor insan hep yaşasın istiyor. Ezilmişliğe, hor görülmeye, aşağılanmaya, ağalığa paşalığa karşı direnen İnce Memedler hep olsun.
Üzengilerinin üstüne basarak ayağa kalktı, kalabalığa:
“Siz de hakkınızı helal edin.” diye bağırdıktan sonra, eyere oturdu, ama atı sürmedi, orada, başı üstünde bir süre bekledi. Sonra gene üzengilerin üstüne yükseldi, gözlerini, dönerek bütün kalabalığın üstüne dolaştırdı, “Gene geleceğim, gene geleceğim,” dedi, atını doldurdu, kalabalığın arasından süzüldü çıktı...
Bu topraklardan iyiki İnce Memed, İyi ki Yaşar Kemal geçti
Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık...
Abidin ve Güzin Dino Nazım Hikmet’in hayatında yer tutan insanlardan. Fransa’da tanınması için uğraşan, eserlerini çeviren, basımlarını takip eden, resimleyen ve Nazım’ın sanatı üzerine yazılar yazan Abidin Dino’nun bu yazıları; Nazım Hikmet’in kendilerine yazdığı bir kaç mektup ile birlikte bu kitapta toplanmış.
Her şeyden önce bir dostluk hikayesi hissettirdiği. Zor zamanlarda, sadece ve sadece düşündüklerini söyleyebilmek, yazabilmek ve resmedebilmek için çırpınan, bu yüzden takip edilen, tutuklanan, hapislerde çürüyen, öldürülmemek için -Sabahattin Ali’yi hatırlayın- yurtdışına kaçan, ama hep vatan hasreti çeken insanların paha biçilmez dostluğu…
Devletler kalemin gücünden silahlı düşmandan daha çok korkarlar. Zira silahı satın almak kolay, kalemi satın almak zordur. Doğru bildiğini söyleme uğruna oradan oraya savrulan, sağlığını, ailesini, sevdiklerini kaybeden ve hatta hayatını kaybeden nice kaleme, sevgi ve saygıyla… Ne demişti büyük usta Yaşar Kemal onlar için;
“O iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler.
Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık.”
O iyi insanlar, hakikaten, o güzel atlara binip, çekip gittiler.. Yaşar Kemal'in, benim için, İnce Memed ve Yılanı Öldürseler kitaplarından sonra gönlümde üçüncü sırayı bu kitabı aldı. Aldı yatırdı, belik belik beledi, yer yer nenniledi.. Kaşlarım eminim sürekli kalkık yada çatıktı okurken. Hayretle karışık öfke içinde okudum sanırım. İnsanoğluna şaşırmamak gerekse de ağaların zalimliği yaktı ciğerlerimizi.. İyi ki varsın Yaşar Kemal.. İyi okumalar...