Her şeyi bırakıp, parka gidip bir sırada oturabilirsiniz. Ancak, bunu yaptığınızda, zihninizi izleyin. O diyebilir ki: “Çalışıyor olman gerekirdi. Boşa zaman harcıyorsun.” Zihni gözlemleyin. Ona gülümseyin..
Arabamla feribottan indiğimde her zaman, deklare edilecek eşyaları olanlara ayrılmış "Kırmızı Kapı"dan geçmek için bir arzu duyuyorum içimde. Hiçbir zaman izin verilen miktardan daha çok gümrüksüz mal almıyorum; hiçbir zaman yanımda bitki, köpek, ecza maddeleri, pişmemiş et ya da ateşli silah getirmiş değilim; ama nedense kendimi sürekli olarak direksiyonu o yana doğru çevirip "Kırmızı Kapı"ya yönelirken buluyorum. Kıta Avrupası'ndan dönmek ve gümrüğe bildirilecek bir şeyi olmamak insana hep bir başarısızlığın kabulü gibi geliyor. Şunu lütfen okur musunuz, beyefendi? Evet. Anladınız mı, beyefendi? Evet. Gümrüğe bildirilecek herhangi bir şeyiniz var mı, beyefendi? Aa evet, önemsiz bir Fransız gribini, tehlikeli bir Flaubert tutkusunu, Fransız yol işaretlerinden çocuksu zevk almayı ve de kuzeye doğru baktıkça ışığa duyulan şu sevgiyi bildirmek istiyorum gümrüğe. Bunlara herhangi bir vergi ödemek gerekiyor mu? Ödenmesi gerekir sanınm.
Ha, bir de şu peynirim var. Bir Brillat-Savarin. Arkamdaki şu adamda da aynı peynirden var. Ona peyniri gümrükte her zaman bildirrnek gerektiğini söyledim. Gülümseyin: Cheese deyin.
Sayfa 108 - VII, ManşKitabı okudu
