Halide Nusret farklı şehirlerde, farklı okullarda edebiyat öğretmenliği yapmıştır. Öğretmenlik macerasında yüzlerce çocuğa ve hayata dokunmuştur. Onun için öğrenciler, sadece ön sırada oturan çalışkan çocuklardan ibaret değildir. Başarısız, sessiz, aksi, içine kapanık öğrencilerini de kazanmaya çalışmıştır. Onun için her öğrenci bir kitaptır. Kimisine anne, kimisine abla olmuştur. Hatta bir öğrencisi için kız istemeye bile gitmiştir. Öğretmenlik yaparken hatalar da yapmıştır. Ön yargılı olmuştur bazı öğrencilerine, bazılarına fazla şans vermiştir, bazılarını yargılamıştır. Sadece öğretmen değil, öğrenen de olmuştur. Bir sürü küçük dost edinip hepsinden çok şey öğrenmiştir, özellikle de sevgiyi. Hastalanıp okula gidemediğinde camının önüne küçük dostları gelmiştir. “Belki adımı bile unuttular” diye düşündüğü küçük dostlarının isimlerini hiç unutmamıştır.