O kadar keyifle okudum, okurken o denli yaşadım ki... Aytmatov müthiş bir yazar... Ufacık bir köyde, 5-6 kişinin etrafında geçen olay örgüsünü öyle bir kurguluyor ki, okuyucuyu yormadan içine çekiyor, anlatılan duyguyu taaa yüreğinde hissettiriyor. Okuduğum 3. Kitabı, diğer ikisi Gün olur asra bedel ve Cemile... Diğerlerinde olduğu gibi Toprak Ana'da da iklimi sert coğrafyada çalışkan insanların toprakla, soğukla ve savaşın direkt/indirekt etkileriyle mücadelesi öyle naif, öyle samimi anlatılıyor ki... Okurken tarlada güneşin altında çalışırken yüzünün yandığını, sırtından terlerin aktığını hissediyor, pişen ekmekten gelen toprak, is ve başak kokusunu alıyor, ateşin başında otururken alevlerin yaydığı ısıyı yüzünüzde hissediyorsunuz.
Toprak Ana Tolganay'in hikayesi. Kocasını, oğullarını savaşta kaybetmiş, en son kızı gibi sevdiği gelinini toprağa vermiş, torunu ile bir başına kalmış kadının... Aytmatov'un insanlarını çok seviyorum... Hepsi de çalışkan, iyi niyetli, fesattan uzak, mücadeleci... İyi ki okumuşum...
