Bana kalırsa Momo bir masal kitabı, ama öyle asırlarca anlatılan hangi döneme denk gelirse kendine yer bulan masallardan değil tam bir; modern zaman masalı. Modern zamanı doğruladığı kadar onu taşlayan, yanlışlayan da bir masal aslında. Özünüze dair çok şey bulabileceğiniz bir kitap.
Herkes gibi ben de ilk başladığımda çocuk kitabı sansam da Momo esasında bir insanlık romanı. Kitabın satırları arasında muhteşem bir modernite eleştirisi gizlenmiş.
Sanayi devrimiyle çalışma yaşamında kadınlara da ihtiyaç duyulması ile çocuğa bakacak olan anne figürü yerini muhteşem bir okul ihtiyacına bırakmıştır. Çocuğun hayal gücünden nasıl düşünmesine kadar karar veren bu incelikli sistem, hayata tek tip insanlar hazırlayan yapılar olarak karşımıza çıkmaktadır. Kitapta buna benzer bir yapıyı da okumaktayız. Son zamanlarda sıklıkla gördüğümüz ebeveyn modeline de enfes bir vurgu var kitapta: çocuğuna en pahalı ve en iyi oyuncakları almasına karşın kronik mutsuz ve huysuz çocuklar var eden ebveynler, modern zamanın getirdiği zamansızlık hastalığıyla tabletlerin yetiştirdiği çocukları var eden ebeveynler, meşguliyetler, kapitalist sistem, zamanı verimli kullanma telaşı gibi unsurlar yüzümüze bir tokat gibi çarpılmaktadır.
Hayatım bir tane ve o kadar tek ki, yaşarken bir anımdan bile feragat edip zevkimden ve mutluluğumdan tasarruf etmeyeceğim, zamanın kıymetini bir kere daha anladım.
Herkes okusun ama önce ebeveynler :)
