Kendi ruhunuzdan gelen sese kulak verin! Susacak oldu mu, sustu mu bu ses, bilin ki, bir terslik vardır işin içinde, bir aksaklık vardır;yanlış yolda olduğunu bil!
Güneş kusursuz ,doğru dürüst bir güneş değilse,değerini pek çok kez kanıtlamamışsa, hele hele ürküp çekinerek ne yapması gerektiğini kendi kendine soran bir güneşse, asla çevresine ışık saçamaz. Eylem bir şey yapmak değildir, düşünülerek saptanamaz ne olduğu, kafa yorularak ele geçirilemez
Pek az kimse kendi yazgısını tanır. Pek az kimse kendi yaşamını yaşar. Kendi yaşamınızı yaşamayı öğrenin! Kendi yazgınızı tanımayı öğrenin
Dünyada her şey, dünyadaki bütün bu binlerce "başkası", ancak kendilerini gördüğüm, kendilerini duyumsadığım, kendileriyle ilişki içinde bulunduğum süre vardır benim için; yaşamımı var eden yalnız ve yalnız benimle dünya, benimle “başkaları” arasında kurulacak ilişkidir çünkü.
“Bütün dünyayı ele geçirmişsin de ruhun zarar görmüş bundan, neye yarar?"
Ama bizler nasıl ki taşı değil de, hayvanı devingenliğin taşıyıcısı ve dışavurumcusu olarak algılarsak ,ruhu da bunun gibi yalnızca insanlarda ararız
TOZLU SAHİFELERDEN ÇIKIP YÜREKLERE YERLEŞEN KAHRAMAN: KÜR ŞAD (BOZKURTLARIN ÖLÜMÜ)
Olay Örgüsü
İncelemeye geçmeden önce romanın genişçe bir özetini vermek faydalı olacaktır.
Olay 621 yılında, bir yaz gecesi başlar. Yüzbaşı Işbara Alp'ın buyruğundaki Gök Türk erleri bozkırda uyumaya çalışmaktadırlar. Ertesi gün Çin'e akın
Gece yarısı Kıraç Ata çakmak taşıyla ateş yakar, bir kürek kemiği seçer, bir kıyıdan yassı bir taş getirip üzerindeki yazıları okur. Taşı yerine koyduktan sonra kürek kemiğini ateşe tutar ve Bögü Alp'ın bahtını okur: Büyük günler geliyor... Dokuz yıla kalmaz; olan olur. Dokuz yıl daha geçer: katı kılıç kullanmak günü gelir... Kıtlık olunca ay parçalanacak!... Kara Kağanı öldürmeyeceksin Onu tasa öldürecek. Bir ulu şehirde toplanmış kırk er görüyorum... Aralarında sen de varsın... Yağmur yağıyor... Irmağın kıyısında dövüşüyorsunuz... Budun kurtuluyor... Adınız unutulmayacak Bin üç yüz yıllık ölümden sonra dirileceksiniz... Acunun batımına dek adınız gönüllerde kalacak..."
Acı acıdır, bunun pazarlığa gelecek yanı yoktur. Canını yakar insanın, acı verir. Acıyla başa çıkabilen güçler vardır. Sen de işte bu güçleri ara bul, hak büyüt onları, onlarla alıştırmalar yap, onlarla silahlan!
Aradığım yer
Yeter ki bir yerde bir barınak bulayım kendime, kaçıp sığınacağım, saklanıp gizleneceğim bir yer bulayım, her şeye kavuşmuş olacaktım adeta; güvenli ve sessiz bir yer bulayım yeter ki, yanı başında bir orman ya da göl, en azından benden başka kimseye rastlanmayacak, felaket habercilerinin ve düşünce hırsızlarının ortalarda dolaşmayacağı, mektupların, telgrafların, gazetelerin girmeyeceği, kültür pazarlamalarıyla karşılaşılmayacağı bir yer.