Böyle bir dünyada irademden ateşten Oklar halinde fışkırır da etrafa yayılan dilekler idealler mesafe ve mekan bulamayarak tekrar bana dönüyor, benliğime saplanıyor ve onu uçurumlara yuvarlıyorlar. Bendeki bunca ümitleri boğan ümitsizliğin kucağında var olmak belalı bir vehim yaşamak boş şeydir en açık deyişle yorulmak için koşmak, ölmek için yaşamak yaşamak burada ölüm nöbetini beklemektir.
Sayfa 124 - Dergah