Beni taklit etmeyi, benle s.dik yarıştırmayı bırak ve büyü artık eşşek kadar oldun eşşek.37 yaşındasın 37 büyü biraz. (kendi kanımdan olan birine söylüyorum o bilir kendini) bana değil çocuklarına odaklan onlara nasıl bakacağına! Benden ve hayatımdan uzak dur ölüsün sen ölü!
Körsün, sağırsın, bir ölüsün sen artık, çığlıklarımı işitmiyorsun! Sana nasıl bir cennet bağışlayacağımı anlayamadın. Cennet benim içimdeydi, onu senin önüne serecektim. Madem beni sevemeyecekmişsin, sevmesen de olurdu, bundan ne çıkardı ki? Her şey gönlünce, istediğin gibi kalırdı. Bana aklından geçenleri bir dostun olarak anlatırdın; gülerdik, sevinirdik,birbirimize neşeyle bakardık... Böylece sonuna dek yaşayıp giderdik. Başkasını sevsen bile sesimi çıkarmazdım. Onunla gezip tozardınız, ben de sokağın öbür ucundan sizi seyrederdim.Ah, her şeye razıyım, gözlerini bir kerecik açsan yeter! Bir an için, yalnızca bir an için!
Uysal Kız
Sırtımda,taşınmaz yükü göklerin
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem.
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem
Ey akıl nasıl delinmez küfen
Ebedi oluşun urbası kefen
Kursa da boşluğa asma köprü fen
Allah derim,başka hiçbir şey demem!
Sen gülünce zaman saman alevi gibi
Durakta bekleme telaşları mutluluk telaşlarıyla ard arada geçen beklediğin zamana götüren dolmuşlarla dolu
Sen gülünce hiç aklımda yokken
Dilime takılan bir şarkı oluşun
Sen gülünce güneş başka bir güneş
Aydınlık o eski zamanlar gibi sen…
Dışarıya çiçek bahçesisin, içeride çiçeklerden mezarlık yapmışsın kendine. Dışarıya umut veriyorsun, içeride umutları toprağa veriyorsun. Dışarıya gülümseyip mutluluk saçıyorsun, içeride ağlayıp toprağı suluyorsun. Ölüsün ama yaşıyorsun,bu hissin tarifi yok.
"Şiir olmasaydı, yaşama dediğimiz oluşun çarklarından biri eksilirdi. Belki kıyamet kopmazdı ama insanlar sevişemez, öpüşemez, beğenemez, yarınların yeni düzenine şiirli dünyanın hızıyla kavuşamazdı."
Tanrı’nın Proust oxumadığını göz önünə alaraq, bu dünya ile bağlı böyük əksikliyin olduğunu düşünürəm. Hər şeyi dərk etməyin, büyük bir ərmağan olduğunu hesab edirdim. Bir müddətdir ki, düşünürəm, görəsən valideyinlərim hansı pozisiyada sevişdilər ki, dünyaya və özümə olan yadlığımı meydana çıxardı. Kiməsə bənzəmək üçün mübarizə aparmağınıza gərək yoxdu, təbiətinizə qarşı gələn söyləmlərlə gerçəkliyin və hissetmənin ötəsinə keçə bilmirik. Sevişdikdən sonra nə danışdılar, nə hissetdilər bilmirəm fəqət bu qədər sevgidən və vicdandan yoxsul varlığın eyni ölkədə toplanmasını qəbul edə bilmirəm. Zehnimdəki bir sarılma ve bağırmayla qoxumdan darıxdığımın fərqinə varıram. Eşq, zamanı geriyə qaytarmağın imkansız olduğu bir aldadılma şəklidir, buna görə biz oradaykən yoxdur. Onu tapmaq üçün mədə bulandıran gözəlliklərlə bəzənirik və kəbullanırıq lakin bundan danışmırıq. İnsan ana və atasıyla sevgili olmağa çalışdıqca qrup seks tədirginliyi ilə yaşamağa davam edir. Kimlərinsə gizlədikləri və zamanla böyüyən bir Samsara çiçəyi kimi özümüzü öldürmək üçün günəşi bağlayırıq. Buna görə də var oluşun ən gözəl anlamı, özümüzü bir başqasında tanıdıqca onları öldürdü, çünki tükənən hər şeyə mərsiyə qoşaraq, sevməyi öyrəndik. Əksik, tamdan daha çoximiş.
Dışarıya çiçek bahçesisin, içeride çiçeklerden mezarlık yapmışsın kendine. Dışarıya umut veriyorsun, içeride umutları toprağa veriyorsun. Dışarıya gülümseyip mutluluk saçıyorsun, içeride ağlıyıp toprağı suluyorsun. Ölüsün ama yaşıyorsun,bu hissin tarifi yok.🖤🥀
dışarıya çiçek bahçesisin, içeride çiçeklerden mezarlık yapmışsın kendine. dışarıya umut veriyorsun, içeride umutları toprağa veriyorsun. dışarıya gülümseyip mutluluk saçıyorsun, içeride ağlayıp toprağı suluyorsun. ölüsün ama yaşıyorsun, bu hissin tarifi yok.
"Ah be çocuk dışarda çiçek bahçesisin, içerde çiçeklerden mezarlık yapmışsın kendine..
Dışarıya umut veriyorsun, içerde umutlarını toprağa veriyorsun..
Dışarıya gülüp mutluluk saçmaya çalışıyorsun, içerde ağlayıp toprağı suluyorsun..
Ölüsün ama yaşıyorsun
Ne yaparsan yap güzelliği sadece görmek isteyen görüyor
Gönlüyle bakmayan çabana kör kalıyor.. "