Bugünü nasıl anlatsam bilemiyorum. 5 yıllık bir eğitim hayatımın son buluşundan bahsediyorum. Her ayrılık insanda bir üzüntü bırakır değil mi? Oysa bende daha çok umut ve neşe var. Sebebi o ya da bu diyemiyorum. Nedensiz geliyor bu hisler. Yolculuğu her zaman sevmişimdir. Özellikle tek başıma. Tefekkür edecek o kadar çok şey görüyorum ki.
Hatırla
Hatırla ölüm var
Eksiliyor bedenin
Yanıyor ellerin hatırla
Eksildikçe sen
Eksikdikçe dostların
Artıyorsun hatırla
Fikirlerin
Cennetin
Her varlığın sonu var, senin oluşun gibi ,
Dönüşün Rabbinedir, tıpkı gelişin gibi...
Her şey gelip geçici, hiçbir şey bâki değil,
Üzüntün, ağlayışın veya gülüşün gibi...