"İnsanın bilinçaltında öyle acayip şeyler gömülüdür ki. Kudret hırsı... Zalimlik arzusu... Parçalamak... Yıkmak için duyulan vahşice bir istek... Bütün bunlar insanlara geçmişlerinden miras kalmıştır. Bütün bunlar bilinçaltımızda gizli, Miss King. Zalimlik, vahşet ve hainlik. Onları bilinçaltımıza kapatıyor ve bunların ortaya çıkmasına engel oluyoruz. Ama bazen bu hisler yenilemeyecek kadar güçlü oluyor."
İnsanın bilinçaltında öyle acayip şeyler gömülüdür ki . Kudret hırsı... Zalimlik arzusu... Parçalamak... Yıkmak için duyulan vahşice bir istek... Bütün bunlar insanlara geçmişlerinden miras kalmıştır... Bütün bunlar bilinçaltımızda gizli , Miss King . Zalimlik , vahşet ve hainlik . Onları bilinçaltımıza kapatıyor ve bunların ortaya çıkmasına engel oluyoruz. Ama bazen bu hisler yenilemeyecek kadar güçlü oluyor.
Sayfa 49
Son itiraf
Seneler geçti,sevgili Manuel Valadares.Bugün kırk sekiz yaşındayım ve bazen kendimi hasrete öyle kaptırıyorum ki hala çocuk olduğumu zannediyorum.Her an ortaya çıkıp bana sinema yıldızı kartları ya da misketler getireceksin sanki.Hayatın şefkatlı yanını bana sen öğrettin,sevgili Portuga.Bugün çocuklara misketler ve kartlar dağıtmaya çalışan benim,çünkü şefkat olmayınca hayatın pek değeri kalmıyor.Şefkat göstermek beni bazen mutlu ediyor,bazense yanıltıyor,ki bu ikincisi daha sık oluyor.
O günlerde,yani beraber geçirdiğimiz günlerde,henüz hiç duymamıştım,uzun yıllar önce bir Budala Prens'in gözlerinde yaşlarla bir sunağın önünde diz çöküp ikonlara sorduğu şu soruyu:
"KÜÇÜK ÇOCUKLARA HER ŞEYİ NEDEN ANLATMAK GEREK?"
Hakikaten de sevgili Portuga,bana her şeyi çok erken anlattılar.
Hoşça kal!
İnsanın bilinçaltında öyle acayip şeyler gömülüdür ki. Kudret hırsı... Zalimlik arzusu... Parçalamak... Yıkmak için duyulan vahşice bir istek... Bütün bunlar insanlara geçmişlerinden miras kalmıştır. Bütün bunlar bilinçaltımızda gizli, Miss King. Zalimlik, vahşet ve hainlik. Onları bilinçaltımıza kapatıyor ve bunların ortaya çıkmasına engel oluyoruz. Ama bazen bu hisler yenilemeyecek kadar güçlü oluyor
“O sıralarda Maria'nın da birtakım tezatlı hisler içinde olduğunu anlıyordum. Bazen aşırı derecede durgun, hatta hatta soğuk oluyor, bazen de birdenbire coşuyor, bana nefsime menettiğim cesareti verecek kadar müfrit bir alaka gösteriyor, adeta beni açıkça tahrik ediyordu. Fakat bu halleri çabuk geçiyor, aramızda tekrar eski arkadaşlık havası peyda oluyordu. Onun da benim gibi, dostluğumuzun, olduğu yerde kalmak suretiyle bir çıkmaza girdiğini farkettiği muhakkaktı.”
