Selman Yıldız
@omrselman
Optisyen
17 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Başlarda bir kitap okumaya başladığımı sanmıştım. Satırları okumamla birlikte yazılanların özelde bana genelde ise insanlığa hitaben yazılmış mektuplar olduğunu anladım. İçeriklerini, geçmişte yaşayıp dünyada iz bırakan yazar, şair, düşünür ve filozoflardan da konular nispetinde alıntılar yaparak güzel bir bakışla harmanlamış yazarımız Ali Ural.
Şimdi üzerime sağnak sağnak yağan, zihnimi ve kalbimi ıslatan mektuplara cevaben:
Sevgili Dost,
Altmışbir mektubuna karşılık yalnız bir mektup yazıyorum sana. Bu orantısızlığı üzerine alınma sakın zira mektuplarına tek tek cevap yazacak kadar dolu değil sözcük heybem. Ama bilki yazdıkların gönlümde yer etti. Sevgili dost, bir mektubunda bana "Merhameti gördünmü" diye sordun, demek yirmi yıl öncede kayıptı ve sen onu arıyordun. Sevgili dost, merhameti ben de arıyorum fakat o daha da kaçar oldu insanlardan. Bazen ona hak vermiyor da değilim, insanlığın geldiği şu nokta da. Mektubunun devamında "Bari hayatta olup olmadığını haber ver" dedin, evet o hayatta ölmedi merhamet biliyorum, minik kalplerin içinde o varlığını seziyorum, lakin minik kalpler büyürken merhamet küçülüyor! İşte tam o anlar da kayıplara karışıyor merhamet.
Sevgili Dost, yarattığı her bir varlığa, çok çok merhamet eden Rahman ve Rahim olan Allah'a c.c. dua edip merhameti aramaya devam edeceğiz. Selametle.. 
Posta Kutusundaki Mızıka 
A. Ali Ural
Okur Takip Önerileri
Gönlü güzel insan Yavuz Bülent Bâkiler'den bir Rumeli ağıtı!
1976 yılında Yugoslavya'da ki şiir akşamlarına, ülkemizi temsilen katılan Bâkiler, orada gördüklerini, hissettiklerini samimi bir anlatımla yazıya dökmüş. Karşılaştığı manzaralar karşısında yüreğinden kopup çağlayan milli duyguları şiir dili kullanarak fakat nesir türünde yazmıştır.
Kitabı okuduktan sonraki düşünce ve duyuşlarımı birkaç cümleyle aşağıya bırakıyorum.
"Onlar Bulgar göçmeni, Yugoslav göçmeni"
Bu cümleleri ilk duyduğum zamanlar çocukluktan gençliğe geçiş dönemlerimdi. Göçüp gelenlerin, cümlenin başındaki "Bulgar, Yugoslav" gibi tanımlardan dolayı bize ve memleketimize yabancı olan insanlar sanırdım. Oysa onlar Türkçe konuşan Müslüman Anadolu insanıydı. Yüzyıllar önce bir amaç uğruna Anadolu'dan Balkanlara gönderilen neslin torunlarıydılar. Nasıl ki Orta Asya'dan, Horasan'dan Anadolu'ya göçen atalarımız bu mümbit toprakları işleyip yurt tuttu, İslam sancağını şerefle dalgalandırıp, Diyâr-ı Rûm'u Anadolu'ya dönüştürerek yüce bir vazifeye mazhar oldu, onlarda Avrupa'nın giriş kapısı konumunda ki Balkan yurduna aynı şuurla adım attılar.
Üsküp, Selanik, Sofya, Filibe gibi şehirler yüzyıllar boyunca Anadolu'daki bir Türk şehri gibiydi.
Bugün Rumeli'yi az hatırlar olduk, türkülerimizde, şiirlerimizde "elveda Rumeli" dedik, "Rumeli'yi unutalım" dedik, fakat orada yaşayıp, azınlıkta kalan kardeşlerimiz bizleri unutmadı! 
Üsküp'ten Kosova'ya
