''Kader insana benzer.Eğer bize yaptıklarından etkilenmediğimizi ona gösterirsek o zaman bizi rahat bırakır.''
Sayfa 49Kitabı okudu
Hoşçakal, küçük sevgili, beni gerçekten sevmek için elinden geleni yap; acılarımı paylaşmak için; iyileşmemi dilemek için; ya da hiç değilse böyle yapıyormuş gibi görün.
çok çok öpücükler, senin, hep senin, ama çok terkedilmiş ve çok üzgün
fernando'ndan
Yüzleri ve saçları yaşlandıran zaman şiddetli duyguları da yaşlandırır, ama daha çabuk. İnsanların çoğu budala olduğu için, bunu fark etmemeyi başarırlar ve alışkanlıktan başka bir şeyin kalmadığı yerde hala sevdiklerini sanırlar.
Sayfa 66
Eğer her şey olan hayat bile sonunda geçip gidiyorsa, hayatın anlarından başka bir şey olmayan aşk ve acı ve de bütün öbür şeyler nasıl geçip gitmesin ki?
Sayfa 66
Bütün aşk mektupları
Gülünç.
Aşk mektubu olmazlardı
Eğer olmasalardı
Gülünç.
**
Bir zamanlar ben de aşk mektupları yazdım;
Öbürleri gibi onlar da
Niçin açık davranmıyorsunuz bana? Size - ne size ne de bir başkasına - hiç kötülük yapmamış bir insana acı çektirmeye ne gerek duyuyorsunuz; bu insan yalnız ve yürek karartıcı yaşamını yeterince ağırlık ve acı olarak taşıyan biri; sahte umutlar yaratarak, yapmacık sevgi gösterileri yaparak ona yaşamının ağırlaştığını göstermeye ne gerek var?
Saat sabahın dördü, ağrılar içinde kıvranan bedenimin dinlenmeye ihtiyacı varken uyumaktan kesinlikle vazgeçtim. Üç gecedir bu böyle ama bu gece hayatımda yaşadığım en berbat gecelerden biri. Bunu anlamana imkan yok küçük sevgilim, şanslısın sen. Uykumu kaçıran yalnız anjin ve on iki dakikada bir şu berbat tükürme ihtiyacı değil. Ateşim yoktu ama sayıklıyordum, deliriyorum sanıyordum, bağırmak, haykırmak, birbirini tutmayan bin bir şey yapmak istiyordum.
Görüyor musun canım, bu günlerde, özellikle de şu son iki gün nasıl bir ruhsal durumdayım? Bu arada seni ne kadar delicesine özlediğimi, sana duyduğum değişmez özlemi de hayal edemezsin. Senin yokluğun, bir gün için bile olsa her defasında yıkıyor beni: Neredeyse üç gün oluyor; seni göremeyince neler hissedebileceğimi bir düşün, canım!
Tam anlamıyla yalnızım diyebilirim: bana kurallara son derece uygun olarak davranıyorlar: Gündüzleri bir tas çorba, süt ya da ilaç getiriyorlar: Ama yanımda kalıp da bana eşlik etmiyorlar: Bu da tahmin edilebilir bir şey. Bu yüzden gecenin bu saatinde, kendimi çöldeymişim gibi hissediyorum: Çok susadım ama yanımda bana su verecek kimse yok; yalnızlıktan yarı deliye döndüm, ama uyumaya çalışacağım sırada gece başımda bekleyecek kimse yok.
Hoşça kal, küçük sevgili, beni gerçekten sevmek için elinden geleni yap, acımarımı paylaşmak için, iyileşmemi dilemek için, ya da hiç değilse böyle yapıyormuş gibi görün.
çok çok öpücükler, senin, hep senin, ama çok terkedilmiş ve çok üzgün.
sana yazma fikrini kabul etmiyorum, seninle konuşmak, seni hep yanımda görmek istiyorum, sana mektup göndermek durumunda kalmamalıyım. Mektuplar ayrılık işaretleridir. en azından, onları yazma gereği duyduğumuzdan dolayı, birbirimizden uzakta olduğumuzun işaretidir.
Benim mektuplarımdaki belirli özsözlülük seni şaşırtmasın. Mektuplar, artık içimizde kendileriyle konuşma isteği duymadığımız kişiler içindir; onlara seve seve yazarım. Anneme sözgelimi, hiç seve seve yazmadım, gerçekten çünkü onu çok seviyorum.
Kader insana benzer; eğer bize yaptıklarından etkilenmediğimizi gösterirsek o zaman bizi rahat bırakır. İşte bu yüzden yalnızca şunu düşünecek irade gücüne sahip olmalısın: Fernando'yu seviyorum, başka hiçbir şey önemli değil.
Mutsuzluk, hayatın durmuş gibi hissedilmesindendir, bu da şimdiden çok geleceği ya da en azından gelecek yüzünden şimdiyi ilgilendirir.