İnsan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu belki de.
Gerçeklik insanının zihnindedir, başka bir yerde değil.
Savaş, tüketim malları fazlasını eritmekle kalmaz, aynı zamanda hiyerarşik bir toplumun istediği zihinsel ortamın korunmasına destek olur.
Okur Takip Önerileri
İnsanlık kalıtı, sesini duyurarak değil, akıl sağlığını koruyarak sürdürülüyor.
Ellerinizde cesediniz
Bana geliyorsunuz
Sizin için ne yapabilirim
Ki ben
Irmakların kapısından kovulmuş adamım
Ey bulutların arasına ateş yakan
Isıtan ve ışıtan beni
İşiten beni
Kovulmadan güzel günlerin kapısından
Kurtar,
Bu ikircim kuyusundan...
Huzurla aram yok, çünkü ölüm
Bir sevgili gibi usulca gelip
Kuşlarını yoluyor gökyüzünün.
Yalnızlık
Bir atımlık
Mesafede.
Bilemem, neden ıssız caddedeki kalabalık
Niye cıvıl cıvıl mezarlıklar.
Yağmur kuşu bana bir şeyler söyle
Deli ırmak ne fısıldar denize
Sevgilim diyorum kendime
Sevgilim, sığmıyoruz tenime.
Mutluyum, çünkü hâlâ kılıçtan
Utanan bir boynum var.
Aklını başına al kardeş! Günü, bugün say; ölüm ki kaşla göz arasında; ölüm ki dudakla söz arasındadır...
Ey insan! Ne diye dönüp durmadasın şu dünya denen mumun çevresinde şimdi; pervane misin?
Eksiğimi tamamlamaya bir ayna istiyorum. Bir ayna ki suretimi değil, suretimin altındakini, gizli beni bana göstersin; kimsenin görmediği beni...