19 Mayıs Nutku
Peki, Türkçüler İnönü’ye olan bu
hudutsuz “düşmanlıklarını” nasıl açıklıyorlardı?
Anlaşılan o ki, birçok Türkçü için 1944’teki davaların hatıraları hâlâ çok canlıydı
ve onlar, İnönü’nün 19 Mayıs 1944’teki meşhur nutkunu unutmamışlardı. Ankara 19
Mayıs Stadyumu’ndaki bu nutukta İnönü, öğrencilerine kendi “zehirli” fikirlerini telkin
etmeye çalışan öğretmenleri “fesatçı” olarak nitelendiriyor, “bu kişiler vatansever bir
çehreye bürünebilir” diyordu. İnönü’nün öğretmenlere dikkat çekmesi sebepsiz
değildi. 1944 Irkçılık-Turancılık Davası’nda tutuklanıp hükûmeti devirmek suçundan
yargılananlardan Hüseyin Nihâl Atsız, Nejdet Sançar, Zeki Velidî Togan, Orhan Şaik
Gökyay, Hüseyin Namık Orkun eğitimciydi. İnönü aynı konuşmasında Turancılığın
“hastalıklı” ve “zararlı” bir fikir olduğunu Turancıların Türkiye’yi komşularına
“düşman” etmeye çalıştıklarını da söylüyordu.Bu hastalığı karşı kullanılacak ilaçlarsa “acı ve sert” olacaktı.Türkçülerdeki İnönü “düşmanlığını” anlamak için
onun Irkçılık-Turancılık davasındaki rolünü anlamak gerekmektedir. Zira İnönü, bahsi
geçen nutkuyla henüz davalar başlamadan Türkçüleri “yargılamış” ve “mahkûm”
etmişti.
Tarihte ve coğrafyada kaynaşan bu millet Türktür, anlamı da "güç, kuvvet"tir. Kendisi söylemez, dostu düşmanı söyler: Türk; cömert, doğru, sabırlı ve dayanıklı, itaatli, vefalı, ihtiyatlıdır. Sır saklamasını bilir; insanları ve memleketleri denemiştir; korkusuzdur; gururuna, bağımsızlığına, özgürlüğüne düşkündür; savaşçıdır; savaştan başka yerde hile nedir bilmez.
Sayfa 215 - Yeditepe YayıneviKitabı okudu
"Ay geçti, yıl döndü unuttu beni
Üstüne adını yazdığım ağaç
Açtın dertlerini kanattın beni
Atında türküler düzdüğüm ağaç
Sendeki yemişler böyle değildi.
Dört yana haber saldığım kuşlar
Yarı yolda unuttular haberi
Kırık kanatlarla döndüler geri
Artlarından bakıp kaldığım kuşlar
Benim bildiğim kuşlar böyle değildi.
Beyan-ı Aşk
"Bir seher vaktiydi daldım hayale
Rast geldim hüzn ile giden leyâle
En sonra bildim ki beni bu hale
Düşüren o şûhun tek iymâsıdır"
Yeditepe YayıneviKitabı okudu
orhan şaik gökyay
Bu Vatan Kimin
Bu vatan toprağın kara bağrında
Sıradağlar gibi duranlarındır,
Bir tarih boyunca onun uğrunda
Kendini tarihe verenlerindir.
Tutuşup kül olan ocaklarından,
Şahlanıp köpüren ırmaklarından,
Bir yerim kanıyor... Saramıyorum
Bir akar su görsem melil olurum,
Ben bu dertten hasta olmam ölürüm.
Seni kaybettiğim yerde bulurum,
Durduğun ellere varamıyorum.
Bu gül yaprağımı dudak değil mi?
Ne diye kıvrılmış, yazık değil mi?
Sana giden yollar uzak değil mi?
Korkumdan bir türlü soramıyorum...
Bağrımda koç gibi dağlar yatışır,
Görünmez dallarda kuşlar ötüşür,
Bir yerim var benim, yanar tutuşur,
Bir yerim kanıyor saramıyorum...
Orhan Şaik GÖKYAY