Karmasik duygular icindeyim. Kitabin basinda yazarin onsozu, cevirmenin girizgahi derken hikayeye baslamak baya bir zaman alıyor.
Sadece bir cinayet romani olarak bakarsak romana haksizlik etmis oluruz. Burada yazarin kendi deyimiyle ‘arya ve recitatiflerle’ süslediği, yer yer uzun betimlemelerin yer aldigi, kilise/imparatorluk arasindaki anlasmazliklari gozler onune seren, okurken kendinizi gercekten de Ortacag’da kasvetli bir manastirda oldugunuzu hissettiren ayrintilar mevcut.
Romanin sonunda ise yine yazarin, romanin yazim asamasindaki gecirdigi evreler, duygu, düsünceleri ornekler ve detaylarla anlatilmis. Dogru noktalara degindigi tespitleri, okuyucuya ya da yazar adaylarina yeni perspektifler kazandirabilir.
